آیا در قرآن کریم آیهای حاکی از امامت پیامبر اکرموجود دارد؟
1. امامت به مفهوم پیشوا بودن است; به گونهای که مردم از کسی که دارای این مقام است پیروی کرده، گفتار و رفتار خود را بر گفتار و کردار او تطبیق نمایند. 2. از آیاتی مانند: "وَ جَعَلْنَـَهُمْ أَغمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا;(انبیا،73) آنان را امامان هدایت کننده به فرمان خود قرار دادیم" که هدایت به عنوان توضیح بعد از امامت ذکر شده و سپس آن را به "امر" مقیّد کرده است و "امر" نیز، در مقابل خلق که جنبه تغییر و تدریج موجودات است; عبارت است از جنبه تجرّد و ثبات موجودات; معلوم میگردد امام آن شخص هادی است که از جنبة ملکوتی موجودات، آنها را رهبری میکند و مقام امامت یک نوع ولایت بر اعمال مردم است از نظر باطن که با هدایت توأم میباشد و هدایت هم در اینجا، تنها به مفهوم راهنمایی و ارائه طریق که کار پیامبران و رسولان و عموم مؤمنان موعظهگر است، نیست; بلکه به معنی رساندن به مقصد است. چنین کسی دارای مقام یقین است و عالم ملکوت بروی مکشوف و شرایط دیگر از قبیل عصمت3. درباره پیامبراکرمکه آیا وجود مقدس ایشان، امام هم بودهاند یا خیر، پاسخ مثبت است. دلیل این ادّعا، آیة شریفه 124 سوره بقره، به انضمام روایاتی است که درباره آیه یاد شده از معصومین: رسیده است. در حدیثی از صفوان جمّال نقل شده که میگوید در مکّه بودیم. سخن از آیه "وَ إِذِ ابْتَلَیََّ إِبْرَ َهِیمَ رَبُّهُو بِکَلِمَـَتٍ فَأَتَمَّهُنَّ" به میان آمد، فرمود آنها را به محمد و علی و ائمه از فرزندان علیکه در آیة ذریة فرموده، تمام کرد. از این رو، معنای آیه، رویهم رفته چنین میشود: هنگامی که خدا، ابراهیم را به کلماتی آزمایش کرد که آن کلمات، امامت ابراهیم و اسحاق و فرزندانش بود، آن را به امامت محمد6 و امامان اهل بیت از فرزندان اسماعیل کامل گردانید.(المیزان، ذیل تفسیر آیه شریفة فوق.)
اضافه کردن دیدگاه جدید