آیا درست است که شیعیان علی‌7 هیچ یک به جهنم نمی‌روند؟

در روایتی نیامده که هیچ یک از شیعیان به جهنم نمی‌رود، ولی یک مسئله مسلم است و آن این که اگر کسی شیعه (واقعی و نه تنها شیعة ادعایی و اسمی‌) باشد، و بر فرض سزاوار آتش گردد، به یقین پس از مدتی که خدا مصلحت بداند، از آتش خارج شده و بهشت در می‌آید. در روایت است که گروهی از آتش بیرون می‌آیند و به بهشت می‌روند. اهل بهشت آن‌ها را می‌بینندن و به "جهنمیون‌" خطاب می‌کنند; لذا به آن‌ها دستور داده می‌شود که در چشمة مخصوص غسل کنند تا همة آثار جهنم از چهرة آن‌ها پاک شود.(ر.ک‌: المسلک فی اصول الدین‌، محقق حلی‌، تحقیق رضا استادی‌، ص 143، موسسة الطبع والنشر فی الاستانه الرضویة المقدسة‌، ط الاولی‌، 1414 ق‌.) در روایات‌، فضایل متعددی برای شیعیان علی‌7 شمرده شده است‌; برای مثال‌، در روایتی آمده است‌: "جابر بن عبدالله انصاری می‌گوید: روزی در خدمت پیامبر9 بودیم که با علی بن ابی طالب رو در رو شده‌، پیامبر9 به او فرمود: ای ابوالحسن‌! آیا نمی‌خواهی تو را بشارتی دهم‌؟ حضرت فرمود: بله‌، ای رسول خدا. پیامبر9 فرمود: این جبرئیل است که از سوی خدای جل جلاله به من خبر می‌دهد که به شیعیان و محبان تو نه ویژگی عطا فرموده است‌: مدارا به هنگام مرگ‌، انس در وحشت‌، نور در ظلمت و تاریکی‌، ایمنی در ترس و عدالت در حساب رسی و عبور از صراط و ورود به بهشت پیش از دیگران‌، نور آن‌ها پیش روی آن‌ها، و کنار آن‌ها، در جریان است‌.(ر.ک‌: خصال‌، شیخ صدوق‌، ج 2، ص 414، انتشارات در جامعه مدرسین‌، قم 1403، هـ .ق‌.) از فقرة "و دخول الجنة قبل سایر الناس‌" شاید بتوان استفاده کرد که شیعیان حضرت علی‌7، هیچ گاه وارد آتش دوزخ نمی‌شوند، چه این که آنان پیش از همه وارد بهشت می‌شوند. در روایت دیگری از امام صادق‌7 آمده است‌: "شیعتنا کلهم فی الجنة‌..."(مشکلات الانوار، ابوالفضل علی بن حسن طبرسی‌، ص 91 ـ 92، کتابخانة حیدریه‌، 1385 هـ، ق‌.) البته توجه به این نکته مهم است که "شیعه‌" در روایات یاد شده و مانند آن‌ها، شیعه ادعایی نیست‌، بلکه شیعه راستین مراد است‌. در روایات برای تشخیص شیعه راستین‌، ملاک هایی مطرح شده است‌. در روایتی از امیرالمؤمنین‌7 نقل شده است که فرمود: "شیعیان ما را به دو ویژگی بشناسید، که اگر این دو ویژگی در آن‌ها بود، شیعه من هستند. نماز در وقت آن و هم یاری با برادران مؤمن با مال‌; اگر این دو خصلت در آنان نبود، از آن دور شو (اختبروا شیعتی بخصلتین فان کانتا فیهم فهم شیعتی‌: محافظتهم علی اوقات الصلوة‌، و مواساتهم مع اخوانهم المؤمنین بالمال و ان لم تکونا فیهم فاعزب ثم اعزب ثم اعزب‌)."(جامع الاخبار، تاج الدین شعیری‌، ص 35، انتشارات رضی‌، قم 1363 ش‌.) در روایتی از امام حسن عسکری از پیامبر گرامی اسلام‌9 آمده است که شیعیان و دوستداران آن‌ها به چند دسته تقسیم شده‌اند، گروهی که گناهان آن‌ها کم است در دنیا و یا هنگام مرگ با سختی‌هایی روبه رو می‌شوند و تصفیه می‌گردند; برخی نیز که گناهانشان سنگین‌تر است‌، کارشان به بعد ازمرگ می‌انجامد و در مراحل بعدی (برزخ و قیامت‌) تصفیه می‌شوند، برخی نیز که گناهان سنگینی دارند کارشان به جهنم می‌کشد. اینان به طبقه بالای جهنم وارد شده و پس از تصفیه و پاک شدن بیرون آمده و به بهشت می‌روند. به فرموده پیامبر9 اینان "شیعه‌" نیستند، بلکه دوستداران و علاقه‌مندان اند. در ادامه حدیث آمده است‌: شخصی از پیامبر9 سؤال کرد: فلانی به ناموس همسایه‌اش نگاه می‌کند و اگر برای او ممکن شود، از گناه ابایی ندارد. پیامبر9 غضب کرده‌، فرمودند: او را نزد من بیاورید! شخص عرض کرد: او از شیعیان و معتقدان به شما و علی است و از دشمنان شما بری است‌! حضرت فرمود: مگر او از شیعیان ما است که این دروغ است‌; شیعة ما کسی است که ]علاوه بر پیروی در اعتقادات‌ها در اعمال نیز از ما پیروی کند و آنچه که از او نقل کردی‌، جزو اعمال ما نیست‌.[(تفسیر امام حسن عسکری‌(ع‌)، ص 306 ـ 307، ط جدید.) برخی از محققان‌، نفی اسم "شیعه‌" در این حدیث و احادیث مشابه را به برخی از گنهکاران‌، نفی کمال می‌دانند; یعنی شیعیان درجاتی دارند که هرکس به سهم خود بهره‌مند می‌شود; چنان که در آیة 2 سوره انفال می‌خوانیم‌: "مؤمنان‌، همان کسانی هستند که چون خدا یاد شود دل‌هایشان بترسد، و چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگار خود توکّل می‌کنند. نیز در روایت دیگری از امام باقر7 می‌خوانیم که آن حضرت در پاسخ شخصی که گفته بود: شیعه بین ما زیاد است‌، فرمود: آیا غنی و ثروتمند بر فقیر عطوفت دارد؟ و آیا نیکوکار از گنهکار درمی‌گذرد و برادری می‌کنند؟ آن شخص پاسخ داد: خیر! حضرت فرمود: آن‌ها شیعه نیستند، شیعه کسی است که این چنین باشد.(اصول کافی‌، محمد بن یعقوب کلینی‌، ج 2، ص 173، دارالکتب الاسلامیه / نیز بنگرید بحارالانوار، علامه مجلسی‌، ج 65، ص 164 - 165، مؤسسه الوفأ ـ بیروت‌.) آیه به کسانی اشاره دارد که "مراحل بالای ایمان قرار دارند و این به معنای انکار ایمان از دیگر مؤمنان که از صفات یاد شده در آیه بی‌بهره‌اند نمی‌باشد.(الشیعه فی احادیث الفریقین‌، ص 543.)