آیا تمام افرادی که جان میدهند، به دیدن فرشتة الهی (عزرائیل) قادر میشوند، اگر چنین است، پس چرا در چهرة آنان، علایمی که بر دیدن فرشتة مر
در برخی آیات، گرفتن روح به خداوند، (زمر، 49) و در برخی، به فرشتگان، (مائده، 117) و در بعضی دیگر، به "ملک الموت" (عزرائیل) نسبت داده شده است; البته از آن جا که این ها در طول همند، در آنِ واحد میتوان قبض به وسیله فرشتگان را به ملک الموت، و قبض ملک الموت را به خداوند نسبت داد. همة افراد هنگام جان سپردن، گیرنده روح خود را میبینند; لکن، افراد مؤمن، کافر و... هر یک، به تناسب حال خود، چهرههای مختلفی از ملک الموت را میبینند. حضرت ابراهیمغ با فرشتهای ملاقات کرد، به او گفت: تو کی هستی؟ گفت: من ملک الموت هستم; سپس گفت: آیا صورتی که با آن روحِ مؤمن را میگیری، میتوانی به من نشان دهی؟ گفت: بله چشمهایت را ببند، بستم، (وقتی باز کردم) ناگهان جوان خوش صورت، خوش لباس، خوش شکل و شمایل با بوی بسیار خوشی دیدم; بعد گفت: اگر مؤمن (به هنگام مرگ) با چیزی ملاقات نکند، مگر همین زیبایی صورت، برایش کافی است. (پیش از آن) گفت: آیا صورتی که با آن، روح فاجر را میگیری، میتوانی نشان دهی؟ (او) گفت: طاقت (دیدن آن را) نداری! گفت: (طاقت) دارم; گفت: چشم هایت را ببند، بستم، سپس به او نگاه کردم، ناگهان مرد سیاهی که موهایش بلند شده، بوی بدی میدهد، لباس سیاه دارد و... دیدم (در این جا) حضرت ابراهیمغ غش کرد، وقتی به هوش آمد و ملک الموت را به حال اول دید، گفت: اگر فاجر با کسی ملاقات نکند، مگر با همین چهره، او را بس است.( تفسیر نورالثقلین، العروس الحویزی، ج 5، ص 448، موسسه التاریخ العربی. ) چهرهای که میت، هنگام دیدن گیرندة روح پیدا میکند، برای بازماندگان و کسانی که در کنار او هستند، ملموس و محسوس نیست; هر چند بعضی بزرگان، به درک آن چهره توانا هستند. پیامبر اسلامبرای عیادت مردی از انصار به خانة او آمد; فرشتة مرگ را بالای سر او دید، فرمود: با این دوست من، با مدارا و لطف رفتار کن، چرا که او مردی با ایمان است، عرض کرد: ای محمد! بشارت بر تو باد که من نسبت به همة مؤمنان با مجسم; و بدان هنگامی که قبض بعضی از فرزندان آدم را قبض روح میکنم، خانواده او فریاد میکشند، من در کنار خانه میایستم، میگویم من گناهی ندارم (عمر او پایان یافته بود)، من باز بارها به میان شما برمیگردم! بهوش باشید، بهوش(بحارالانوار، مجلسی;، ج 56، ص 264، موسسه الوفأ / ر.ک: منشور جاوید، آیت اللّه سبحانی، ج 9، ص 230 ـ 231، موسسه سید الشهدأ7 / تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 17، ص 140، دارالکتب الاسلامیة. )
اضافه کردن دیدگاه جدید