در مورد قاعدة اماله کبری و چگونه تلفظ کردن کلمات با این قاعده را بنویسید.

اماله در اصطلاح تجویدی عبارت است از: "میل دادن الف مدی به سوی یأ مدی‌". اگر الف مدّی از حالت طبیعی خود که همان ترقیق است (و به آن فتح هم گفته‌اند) بازتر شود و به سوی یأ مدی میل پیدا کند، به آن اماله می‌گویند. اماله الف مدی دو نوع است‌: اماله کبری و اماله صغری‌. اماله کبری به این معناست که الف مدی تا حد زیادی به سوی یأ مدی مایل شود، به گونه‌ای که عملاً مانند کسرة کشیدة فارسی تلفظ گردد. این نوع از اماله‌، در روایت حفص از عاصم‌، فقط در یک کلمه آمده است و آن الف مدّی بعد از رأ در کلمة "مجریَها" (هود، 41) است که باید حتماً رعایت شود. امالة صغری‌، به این معناست که الف مدّی مقدار اندکی از حالت فتح (معمولی‌)، به سوی یأ مدّی مایل شود. به این حالت "تقلیل‌" یا "بَین بَیْن‌" می‌گویند. این نوع اماله در روایت حفص نیامده است‌.(حلیة القرآن 2، سیدمحسن موسوی بلده‌، ص 69، دارالقرآن الکریم‌.)