چرا در آیه 88 سورة انبیأ حرف "نون" کلمه "ننجی" جداگانه و به صورت "نـن‌ـجی" نوشته شده است؟
تذکر چند نکته در این باره به‌جا است: 1 ـ نگارش قرآن به خط عثمانی (در بعضی کلمات) با رسم‌الخط کنونی و رایج عربی متفاوت است. 2 ـ در خود نگارش قرآنی برخی از کلمات مشابه گاه حتی در یک سوره نیز متفاوت نوشته شده‌اند مثلاً: نعمت در آیة و ان تعدّوا نعمة اللّه، در سورة ابراهیم آیه 34 نعمت و در سوره نحل آیه 18 نعمة نوشته شده است که دومی موافق رسم‌الخط صحیح عربی است. همچنین "قال یبنؤم‌ّ" در سوره طه آیه 94 بدون همزة وصل و با واو نوشته شده است اما در سوره اعراف آیه 150 "قال ابن‌اُم‌ّ" مطابق رسم‌الخط صحیح عربی نوشته شده است. یا "و یَمْح‌ُ اللّه" در سورة شوری آیه 24 بدون واو و در سورة رعد آیه 39 مطابق رسم‌الخط صحیح عربی: "یمحوا اللّه" نوشته شده است. گرچه در همین آیه نیز الف زائده بر واو اصل کلمه آمده که برخلاف رسم‌الخط صحیح عربی است. همچنین در سورة مؤمنون آیه 24 "فقال الملؤا" نوشته شده است در حالی که در همین سوره آیه 33 به صورت رسم‌الخط صحیح عربی "و قال الملأ" نوشته شده است. هم‌چنان‌که "ننجی" در آیه 88 سورة انبیأ به صورت "نـن‌ـجی" و در آیه 103 یونس به صورت "ننج المؤمنین" نوشته شده است. قرآن‌هایی که عثمان طه نوشته است; چون برگرفته و هماهنگ با نگارش مصاحف عثمانی است این نکات را رعایت کرده است و همانند آن مصاحف قرآن را نگارش کرده است. امّا خوش‌نویسان دیگر کلمات را یکسان سازی کرده و کلمة "ننجی" را در همه جا به یک صورت نوشتند.(ر.ک: التمهید، ج 1، ص 365ـ397، جامعه مدرسین.) افزون بر آن گفته شده است که چون "ن" دوم ننجی اخفا می‌شود نویسندگان پیشین اخفا را هم در لفظ و هم در کتابت نشان دادند و "ن" را حذف کردند و به خاطر این‌که معلوم باشد که "ن" در این‌جا حذف شده "ن" جداگانه نوشته شده است. امّا این نکته به خاطر عدم در همه‌جا مراعات نشده است.
اضافه کردن دیدگاه جدید