چرا قرائت قرآن شاذ، جایز نیست‌؟

ما معتقدیم قرآنی که از طرف خداوند بر پیامبر نازل شده است یکی بیشتر نبوده و نیست‌، لذا مکلفیم قرآن را آن گونه که پیامبر6 قرائت نموده است‌، یعنی به طور صحیح بخوانیم‌. متخصصان علوم قرآن برای تشخیص قرائت صحیح شرایطی بیان نموده‌اند: 1. قرائت باید موافق با ثبت مصحف‌های موجود در بین مسلمانان باشد. زیرامسلمانان قرآن را سینه به سینه از پدران و اجداد خود، از شخص پیامبر یاد گرفته‌، ودر تمامی قرون‌، ثبت و ضبط نموده‌، و به طور متواتر به ما رسانده‌اند. 2. قرائت باید موافق با فصیح‌ترین اصول و قواعد لغت عرب باشد، زیرا قرآن با فصیح‌ترین لغت نازل شده و هرگز جنبه‌های شذوذ لغوی در آن یافت نمی‌شود. 3. موافق با اصول ثابت شریعت و احکام قطعی عقل باشد چرا که قرآن پیوسته پایه‌گذار شریعت و روشن‌گر اندیشه‌های صحیح عقلی است و نمی‌شود که با آن مخالف باشد. قرائتی که شرایط صحت را نداشته باشد قرائت شاذ شمرده می‌شود، لذا نمی‌توان قرآن را مطابق آن قرائت نمود.(ر.ک‌: علوم قرآنی‌، محمد هادی معرفت‌، ص 217ـ247، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید.) در پایان یادآور می‌شویم که بیشتر فقیهان‌، قرائت قرآن را مطابق قرائت یکی از قرّأ سبعه جایز می‌دانند (چه قرائت حفص و چه غیر آن‌); و برخی از آنان مانند حضرت امام‌1 می‌فرماید: احوط تخلف نکردن از قرآن کریم موجود در میان مسلمانان است‌; ولی عده‌ای از دانشمندان علوم قرآنی معتقدند که تنها قرائت مستند و صحیح‌، قرائت حفص از عاصم است که مطابق قرائت رایج در بین مسلمانان است و سند آن به مولی امیرمؤمنان‌7 می‌رسد و... .(اقتباس از: تاریخ قرآن‌، آیت الله معرفت‌، ص 150ـ153، نشر سمت ـ تاریخ قرآن کریم‌، سیدمحمدباقر حجتی‌، ص 374ـ376، دفتر نشر فرهنگ اسلامی‌ـ تحریر الوسیله حضرت امام خمینی‌1، ج 1، ص 168، انتشارات دارالعلم‌.)