چرا قرآن به نام‌های کریم‌، رحیم‌، مجید و... نام گرفته و آیا قائل شدن به این که "قرآن محمد" است‌، صحیح است‌؟

"مجید" به معنای شرف زیاد و گسترده و یا با شکوه و با عظمت است از آن جا که قرآن دارای محتوای بزرگ و معناهای بلند در زمینه‌های شناخت خدا، عقاید دینی‌، اخلاق‌، نصیحت‌ها، احکام و آداب و رسوم دارد به آن "مجید" گفته شده است‌. "کریم‌" در مورد خداوند بخشنده و مهربان به معنای احسان و نعمت‌ها می‌باشد و به قرآن نیز کریم می‌گویند چون صفات پسندیده و نیکو دارد و سرچشمة خوبیها برای مردم است‌، خوبیهایی که هیچ چیز نمی‌تواند جای آن را بگیرد و دارای معارف و شناخت‌هایی است که خوشبختی دنیا و آخرت انسان‌ها را فراهم می‌کند. "کریم‌" و "مجید" با توجّه به توضیح معنای آن‌ها که گذشت‌، از صفات خداوند مهربان نیز هستند و دیگر آن که قرآن به صفات دیگری مانند: "عزیز" (فصلت‌، 41) ; "حکیم‌" (زخرف‌، 4) ; "مبین‌" (مائده‌، 15) و... نیز توصیف شده است‌.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیة‌اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 23، ص 267 ; ج 26، ص 353، دارالکتب الاسلامیة‌، تهران‌.) به اعتبار این که قرآن به واسطة پیامبر اسلام به ما ابلاغ شده‌، اطلاق "قرآن مجید" نادرست نیست‌، هرچند با توجه به این که قرآن کلام خداست‌، بهتر است آن را به خدای متعال منتسب نماییم و مثلاً بگوییم "کلام الله مجید" و مانند آن‌، گرچه واژة "قرآن مجید" گاهی در میان عامة مردم به کار می‌رود اما در روایات استعمال نشده است‌.