آیا دروغگویی همیشه سبب رسوایی است‌؟

گرچه دروغگویی از گناهان کبیره و عمل بسیار زشت و ناپسندی است و قرآن کریم نیز به شدت از آن نهی کرده است‌: (نحل‌،105)، و در روایات اسلامی نیز دروغ کلید گناهان و سرچشمه نفاق شمرده شده‌; و باعث رسوایی است‌; ولی با این حال در برخی موارد دروغ مصلحتی در جایی که ضرورتی ایجاب کند مانند جلوگیری از جدایی زن و شوهر، قتل با اصلاح بین دو نفر در صورتی که توریه (سخنی که قصد گوینده غیر از آن چه شنونده می‌فهمد باشد) ممکن نباشد مانعی ندارد و گناه نیست‌، حضرت امام صادق‌می‌فرماید: "از هر دروغی روزی باز پرسی می‌شود جز از سه نفر 1. مردی که به قصد اصلاح میان دو نفر دروغ بگوید، 2. مردی که به خانواده‌اش چیزی وعده دهد و قصد نداشته باشد آن را به انجام برساند، 3. مردی که در نبرد حیله کند که گناهی بر او نیست‌."(کافی‌، محمد بن یعقوب کلینی ـ رحمة الله علیه ـ، ج 5، ص 295-297، انتشارات اسوه‌.) در جای دیگر می‌فرماید: "صلح دهنده دروغگو نیست‌، بلکه سخن او صلح است‌."(کافی‌، همان‌، ج 2، ص 210، دارالکتب الاسلامیة‌، تهران‌.)