تهمت زدن (چه درست باشد و چه نباشد)، چه حکمی دارد؟

امام صادق‌می‌فرماید: "بهتان و تهمت آن است که چیزی ]عیبی‌[ را در حق کسی بگویی که در او وجود ندارد.( اصول کافی‌، کلینی‌;، ج 2، ص 342، ح 7، دایرة التعارف للمطبوعات‌، بیروت ـ لبنان‌. ) خداوند متعال می‌فرماید: "وَمَن یَکْسِب‌ْ خَطِیَّ ?‹َة‌ً أَوْ إِثْمًا ثُم‌َّ یَرْم‌ِ بِه‌ِ بَرِیَّ ?‹ًا فَقَدِ احْتَمَل‌َ بُهْتَـَنًا وَإِثْمًا مُّبِینًا; (نسأ،112) و کسی که خطا یا گناهی مرتکب شود، سپس بی‌گناهی را متهم سازد، بار بهتان و گناه آشکاری بر دوش گرفته است‌." تهمت زدن به بی‌گناه از زشت‌ترین کارهایی است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است‌. امام صادق‌می‌فرماید: "البهتان علی البری أثقل من جبال راسیات‌; تهمت زدن به بی‌گناه از کوه‌های عظیم نیز سنگین‌تر است‌."( بحار الانوار، مجلسی‌; ج 75، ص 194، تهران‌. ) قرآن کریم می‌فرماید: شما باید نسبت به دیگران حُسن نیت داشته باشید و اگر در جامعه به کسی تهمتی زده شد باید با حُسن نیت به آن نگاه کنید و علاوه بر آن باید به نفع بی‌گناهی که مورد تهمت واقع شده سخن بگویید و اقدام کنید; نه این که عامل نشر تهمت باشید که اگر چنین باشید برای عذابی که به خاطر نشر تهمت در پیش دارید باید به خود خدا پناه ببرید.( در این‌باره ر.ک‌: آیات 4 تا 20 سورة مبارکة نور. ) قرآن برای جلوگیری از حیثیت و حرمت خانواده‌های پاک‌دامن از خطر تهمت‌، برای آن‌هایی که تهمت می‌زنند مجازات‌هایی در نظر گرفته است‌. که چگونگی مجازات‌ها در کتب مربوطه بیان شده است‌. قرآن‌، در حالات تهمت‌زنندگان در قیامت می‌فرماید: "یَوْم‌َ تَشْهَدُ عَلَیْهِم‌ْ أَلْسِنَتُهُم‌ْ وَ أَیْدِیهِم‌ْ وَ أَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُون‌َ; (نور، 24) در آن روز که زبان‌ها و دست‌ها و پاهای‌شان بر ضد آن‌ها به اعمالی که مرتکب می‌شدند گواهی می‌دهد."( ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیة‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 22، ص 192; ج 4، ص 120; ج 14، ص 369ـ372و400و419; ج 27، ص 311، دارالکتب الاسلامیة‌. ) در پایان لازم به یادآوری است که تهمت درست نداریم‌، زیرا تهمت آن است که به کسی چیزی را نسبت دهی که در او وجود ندارد. و اگر عیبی را بگویی که در او وجود دارد، به آن غیبت گفته می‌شود نه تهمت‌.