چرا باید به عهد و پیمان خود با افراد غیر مسلمان پایبند بود؟
لزوم وفای به عهد و زشتی پیمانشکنی، یکی از فطریات بشر است و وفای به عهد، نه تنها یک وظیفه دینی، بلکه یک وظیفة انسانی است. خداوند در آیات متعددی از قرآن، بر وفای به عهد تأکید کرده، پیمانشکنی را نکوهش نموده است. "یَـََّأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوَّاْ أَوْفُواْ بِالْعُقُود...;(مائده،1) ای کسانی که ایمان آوردهاید به پیمانها وفا کنید..." و نحل، 91; انعام،152; رعد، 20; اسرأ، 34; توبه، 4; بقره، 40، 27; مؤمنون،8; معارج، 32 و... از آغاز اسلام تا زمان ظهور امام زمانغ، بلکه پس از ظهور، غیر مسلمان بوده و خواهد بود. اسلام، مسلمانان را به زندگی مسالمتآمیز با غیر مسلمانانی که با مسلمانان سر ستیز ندارند و با آنان نمیجنگند، دستور داده است.(ممتحنه،8) یکی از اساسیترین شرایط زندگی دستجمعی وفای به عهد است و بدون آن هیچ گونه همکاری اجتماعی ممکن نیست، و بشر با از دست دادن آن، زندگی اجتماعی و اثرات آن را در عمل از دست خواهد داد. بنابراین: اولاً وفای به عهد یکی از فطریات بشر است و در این مورد، تفاوت نمیکند که طرف پیمان مسلمان باشد یا غیر مسلمان. ثانیاً یکی از شرایط اساسی زندگی کردن مسلمانان با غیر مسلمانان و کشور اسلامی با کشورهای غیر اسلامی در کنار یکدیگر، وفای به پیمان است. در حدیثی امام صادقمیفرماید: سه چیز است که خداوند به هیچ کس اجازه مخالفت با آن را نداده است. ادای امانت در مورد هر کس، خواه نیکوکار باشد یا بدکار; وفای به عهد دربارة هر کس، خواه نیکوکار باشد یا بدکار و نیکی به پدر و مادر، خواه نیکوکار باشد یا بدکار.(ر.ک: اصول کافی، ثقة الاسلام کلینی;، ج 2، ص 162، دارالکتب الاسلامیة / تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 4، ص 242ـ247، دارالکتب الاسلامیة.)
اضافه کردن دیدگاه جدید