آیا کسی که در هر کاری‌، نیّت کمک کردن به افراد را دارد، ولی دیگران آن را عیب می‌دانند، گناه است‌؟

اصل کمک کردن به هم نوع‌، از سفارش‌های مهم قرآن کریم است‌; برای نمونه دربارة انفاق و قرض دادن که از مصداق‌های روشن کمک به دیگران است می‌فرماید: "اِن‌َّ المُصَّدِّقین‌َ والمُصَّدِّقـَت‌ِ واَقرَضُوا اللّه‌َ قَرضـًا حَسَنـًا یُضـَعَف‌ُ لَهُم ولَهُم اَجرٌ کَریم‌; (حدید، 18) مردان و زنان انفاق کنند و آن‌ها که ]از این طریق‌[ به خدا قرض الحسنه می‌دهند، برای آن‌ها بیش‌تر می‌شود و پاداش پرارزشی دارند."; از این رو، رسیدگی و کمک به دیگران‌، نه تنها گناه نیست‌، بلکه عملی بسیار پسندیده و مورد رضایت خداوند است‌، مگر این که چگونگی کمک کردن به گونه‌ای باشد که سبب شکسته شدن عزت و کرامت فرد بشود; یا نزد دیگران سرشکسته شود و او را با دید دیگری نگاه کنند; به همین علت‌، به نحوة کمک کردن در اسلام سفارش شده که آبرومندانه باشد، همان گونه که امام علی‌یا بقیة امامان معصوم‌: عمل می‌کردند(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 23، ص 342 ـ 345، دارالکتب الاسلامیة‌.)