چگونه می‌توان از مردم بی‌نیاز شد؟

بی‌شک‌، مقصود شما از "بی‌نیاز شدن از مردم‌"، نوع صحیح آن است زیرا بی‌نیازی به این معنا که از علم و تخصص و هم‌نشینی و هم‌نشینی و یاری دیگران بی‌نیاز شویم‌، نه برای انسان ـ که موجودی اجتماعی است ـ امکان دارد و نه چنین سفارشی شده است‌; چگونه انسان از مردم بی‌نیاز می‌شود، در حالی که انبیا و اولیا و علما و همسری که انسان اختیار می‌کند، از میان همین مردم هستند و... . بله بی‌نیازی از مردم به این معنا که دست نیاز به سوی آنان دراز نکند، امری امکان‌پذیر است و به آن "مناعت طبع‌" نیز می‌گویند که ضد طمع می‌باشد. راه بی‌نیازی از مردم ـ به این معنا ـ قطع طمع از غیرخدا و ناامید شدن از مردم و آن چه در دست آن‌ها است می‌باشد. امام صادق‌فرمود: "اگر یکی از شما بخواهد که آن چه از خدا می‌طلبد، به او عطا کند، پس ناامید شود از همة مرد و امید به غیرخدا نداشته باشد. و چون خدا دل او را چنین یافت‌، هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد، مگر این که به او می‌دهد."(معراج السعاده‌، ملا احمد نراقی‌، ص 404 و 405، نشر هجرت‌.) قرآن می‌فرماید: "اَلَیس‌َ اللّه‌ُ بِکاف‌ٍ عَبدَه‌;(زمر،36) آیا خداوند برای بنده‌اش کافی نیست‌؟"; "ومَن یَتَّق‌ِ اللّه‌َ یَجعَل لَه‌ُ مَخرَجـا # ویَرزُقه‌ُ مِن حَیث‌ُ لا یَحتَسِب‌ُ ومَن یَتَوَکَّل عَلَی اللّه‌ِ فَهُوَ حَسبُه‌;(طلاق‌،2ـ3)، و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‌کند، و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می‌کند." نتیجه آن که قطع طمع از غیرخدا و ناامیدی از مردم و تقوا و توکّل بر خداوند متعال‌، از راه‌هایی است که انسان را از مردم بی‌نیاز می‌کنند.