چرا برخی سجده بر مزار و بوسه زدن بر آن را به حالت سجده جایز نمی‌دانند؟

سجود در لغت به معنای تذلل‌، خضوع و اظهار فروتنی است و در شرع عبارت از گذاشتن پیشانی بر زمین به منظور تعظیم پروردگار می‌باشد. سجده در نزد خداوند متعال جایگاه ویژه‌ای دارد و در شأن آن همین بس که خداوند برای نزدیک شدن بنده به خودش‌، دستور سجده می‌دهد: "سجده کن و به من نزدیک آی‌" (علق‌، 19) در احادیث نیز آمده است‌: "نزدیک‌ترین زمان بنده به خدای عزوجل زمانی است که در حال سجود است‌"(میزان الحکمة‌، ری شهری‌، حدیث شماره 8237.) از نظر شریعت اسلام تذلل و خضوع و سجده به قصد عبادت و پرستش‌، بر غیر خدا جایز نیست‌. در کنار مزارها، برخی‌، هنگام که مقابل قبر امامان می‌رسند پیشانی بر زمین گذارند. فقیهان می‌فرمایند: "اگر این سجده برای شکر خداوند متعال باشد، اشکال ندارد و گرنه حرام است‌". و برخی از آن‌ها افزوده‌اند: "اگر این سجده برای شکر خداوند باشد، اشکال ندارد، ولی اگر در نظر بینندگان‌، چنین نشان دهد که سجده برای امام‌7 است یا بهانه به دست دشمنان دهد اشکال دارد."(توضیح المسائل مراجع‌، ج 1، ص 683، جامعه مدرسین‌.) حاصل آن که علت جایز ندانستن سجده‌، احتمال سجده بر غیر خدا از سوی عوام است که از نظر شریعت اسلام باطل می‌باشد.