با توجه به این که راه ثابت شدن منی‌، بیرون آمدن با جستن‌، همراه با شهوت و سست شدن بدن پس از بیرون آمدن است‌، آیا هر سه علامت باید باشد یا یک ع

قرآن کریم می‌فرماید: "...وَإِن کُنتُم‌ْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا...;(مائده‌،6)...و اگر جنب بودید غسل نمایید..." یکی از چیزهایی که انسان با آن جنب می‌شود، خروج منی است‌. اگر رطوبتی از انسان خارج شود و یقین داشته باشد، منی است‌، جنب شده است‌; ولی اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا چیز دیگر، چنان چه با شهوت و جستن بیرون آمده باشد و پس از بیرون آمدن آن‌، بدن سست شود، آن رطوبت حکم منی را دارد و شخص جنب شده است‌. در مورد زن و مریض لازم نیست رطوبت با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد، در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود. بنابراین سه علامتی که گفته شده‌، در موردی است که انسان در رطوبت بیرون آمده شک داشته باشد، ولی اگر یقین داشته باشد که رطوبت منی است‌، جنب شده است‌، هر چند، همة آن علائم نباشد. همچنین در مورد مریض لازم نیست همة علائم موجود باشد و مورد شما نیز از این قبیل است‌.(ر.ک‌: توضیح المسائل مراجع‌، ج 1، ص 221، دفتر انتشارات اسلامی‌.)