چرا اذان با کلماتی که در آن هست شروع می‌شود، لطفاً بگویید معنای حقیقی و فلسفة این کلمات چیست‌؟

"اذان‌" بر دو قسم است‌: 1. اذان اعلام 2. اذان نماز اذان اعلام‌: اذانی است که در اول هر وقت ـ از اوقات نماز ـ گفته می‌شود. اذان اعلام‌، از شعائر مسلمین است که در واقع با گفتن آن‌، در هر شبانه روزی چند بار، یک دوره عقائد حقّه ـ که عبارت است از توحید و نبوت و ولایت ـ با صدای بلند اعلام می‌شود. به خاطر زنده ماندن همین عقائد حقّه است که مستحب است این مضامین با صدای بلند و نیکو و بر بلندی خوانده شود. و خداوند پاداش‌های زیادی برای "مؤذن‌" در آخرت قرار داده است‌. اذان اعلام از شعائر اجتماعی مسلمین است‌.(بحارالانوار، علامه مجلسی‌، ج 81، ص 103، نشر الوفأ.) و همواره باید در بلاد مسلمین مؤذن‌هایی باشند که اذان بگویند. در روایات وارد شده است که‌: مستحب انسان اذان بگوید، مؤذنین را اکرام کند و به آن‌ها حسن ظن داشته باشد.(وسائل الشیعه‌، شیخ حرّ عاملی‌، ج 5، ص 371 ـ 410.) و همچنین در روایات وارد شده است که علی‌به پیامبر6 فرمود: آن قدر ما را در اذان ترغیب فرمودید که ترسیدیم برای برپایی آن‌، ما را با شمشیر بزنی‌.(مستدرک الوسائل‌، نوری‌، ج 4، ص 19، نشر موسسة آل البیت‌.) امّا اذان نماز: شما می‌دانید که اذان قبل از نماز گفته می‌شود. نماز، ارتباط انسان با خدا است و اذان مقدمة این ارتباط می‌باشد. آن‌چه در اذان آمده است‌، بهترین و زیباترین کلماتی هستند که می‌شود با آن‌ها، مقدمة ارتباط با رب العالمین را فراهم کرد. اینک به مختصری از فلسفة این کلمات ملکوتی اشاره می‌کنیم تا انشأ اللّه از آن بهره ببریم‌. 1. اللّه اکبر: اذان با چهار تکبیر ـ اللّه اکبر ـ شروع می‌شود. با این تکبیرها به عظمت خداوند متعال اعتراف کرده‌، و ضعف و قصور خود را از اقامة "نماز واقعی‌"، به خداوند اعلام می‌کنیم‌. امام صادق‌می‌فرماید: "چون تکبیر گفتی‌، کوچک شمار در محضر کبریای آن ذات مقدس از عرش تا فرش را"(محجة البیضأ، فیض کاشانی‌، ص 385، ج 1، نشر مکتبة صدوق‌.) 2. اشهد ان لا اله الا اللّه‌: این کلمه‌، اقرار به توحید است‌، و این که مستحق عبادتی جز خدا نیست‌. انسان با این اقرار لفظی‌، در قلب خود، توحید را اصالت می‌بخشد; تا لحظاتی بعد ـ در مقام عمل ـ وارد نماز شود و فقط برای او عبادت کند. 3. اشهد ان محمداً رسول اللّه‌: این نیز اعترافی است به این که‌، در سفر روحانی نماز، بدون تمسّک به مقام هادیان راه معرفت‌، نمی‌توانیم به مقصود نائل شویم‌: "قُل‌ْ إِن کُنتُم‌ْ تُحِبُّون‌َ اللَّه‌َ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُم‌ُ اللَّه‌;(آل‌عمران‌،31) بگو: "اگر خدا را دوست می‌دارید، از من پیروی کنید تا خدا نیز شما را دوست بدارد." 4. اشهد ان علیاً ولی اللّه‌: نماز بی ولایت ولی اللّه‌، مقبول نیست‌. امام باقر7 می‌فرماید: "اگر کسی شب‌ها را به عبادت قیام کند و روزها را روزه بگیرد و تمام مالش را تصدق دهد و در تمام عمر حج به جا آورد ولی نشناسد ولایت ولی‌ّ اللّه را، تا موالات او کند و همة اعمالش به راهنمایی او باشد، برای او پیش خدا ثوابی نیست و از اهل ایمان نیز محسوب نمی‌شود". (البته این جمله جزء اذان و اقامه نیست ولی برای تبرّک گفته می‌شود)(آداب الصلواة‌، امام خمینی‌;، ص 137، نشر مؤسسه آثار امام‌.) 5. حی‌ّ علی الصلوة‌، حی علی الفلاح‌، حی علی خیر العمل‌: وقتی انسان با گفتن تکبیرها عظمت حق را توصیف نمود; و با شهادت دادن به توحید، او را به وحدانیت و الوهیت توصیف کرد و با شهادت به رسالت‌، برای خود رفیق راه و مصاحب انتخاب کرد، و سپس با تمسک به مقام ولایت‌، عبادت را کامل کرد; اینک وقت آن است که قوای خود را برای نماز مهیّا کند و به سوی آن بشتابد.(ر.ک‌: آداب الصلوة‌، ص 125 ـ 142.)