چرا خود فراموشی‌، انسان را در لذات مادی و شهوات حیوانی دچار می‌کند؟

خداوند متعال می‌فرماید: "وَ لاَ تَکُونُواْ کَالَّذِین‌َ نَسُواْ اللَّه‌َ فَأَنسَغ‌هُم‌ْ أَنفُسَهُم‌ْ أُوْلَغکَ هُم‌ُ الْفَـَسِقُون‌َ ;(حشر،19) و همچون کسانی که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آن‌ها را به "خود فراموشی‌" گرفتار کرد نباشید، و آن‌ها فاسق و گنهکارند." اصولاً خمیر مایه تقوی و بازدارنده انسان از تمایلات نفسانی و گرفتار شدن در شهوات حیوانی و هواهای نفسانی دو چیز است‌; یکی یاد خدا که در واقع همان توجه به مراقبت دائمی خداوند متعال است و احساس حضور او در همه جا و همه حال می‌باشد و دیگری توجه به دادگاه عدل خداوند و نامة اعمالی که تمام اعمال کوچک و بزرگ در آن ثبت شده می‌باشد. و این دو اصل در پاکسازی فرد و اجتماع تأثیر چشم‌گیری دارد. قرآن کریم‌، خودفراموشی انسان را نتیجه فراموش کردن خدا و انجام گناهان توسط خود انسان می‌داند; زیرا فراموشی خداوند سبب می‌شودکه انسان در لذات مادی و شهوات حیوانی غرق شود و هدف اصلی از آفرینش خود را به دست فراموشی می‌سپارد و به این وسیله ارزش‌ها، استعدادها و لیاقت‌های ذاتی را که خداوند به او داد، به دست فراموشی می‌سپارد و در نتیجه انسانیت خود را فراموش می‌کند و بُعد حیوانی که تمایل به لذات‌، پیروی از هواهای نفسانی و شیطانی دارد فعال می‌شود. و نتیجه آن فاسد و فاسق شدن است‌.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی ودیگران‌، ج 23، ص 535ـ547، دارالکتب الاسلامیة / المیزان‌، علامه طباطبایی‌;، ج 19، ص 219ـ220، مؤسسة النشر الاسلامی‌، قم‌.)