آیا نگاه کردن به ستاره‌ها، می‌تواند کفّارة گناهان کوچک باشد؟

تنها نگاه کردن به ستاره‌ها، کفّارة هیچ گناهی ـ چه بزرگ و چه کوچک ـ محسوب نمی‌شود، زیرا اگر چنین بود، برای ستاره شناسان و مردم عادی گناهی باقی نمی‌ماند، زیرا هیچ کس نیست مگر آن که هر چند شب هم که شده‌، به ستاره‌ها نگاه می‌کند; بله ممکن است انسان با نگاه به ستارگان‌، به عظمت خداوند متعال پی ببرد و در برابر عظمت خداوند خاضع شود و به اطاعت او دل بسته‌، از گناهان خود توبه کند; در این صورت است که گناهان او پاک می‌شود که البته برطرف شدن گناهان‌، به خاطر توبه کردن می‌باشد که از راه دیدن و تفکّر در خلقت ستارگان‌، برایش حاصل شده است‌، نه تنها دیدن ستارگان‌. در قرآن کریم نیز به تفکّر در خلفت آسمان‌ها و زمین سفارش شده و از آن تعریف شده است‌: "اِن‌َّ فی خَلق‌ِ السَّمـَوَت‌ِ والاَرض‌ِ واختِلـَف‌ِ الَّیل‌ِ والنَّهارِ لاَ َیـَت‌ٍ لاِ ُولِی الاَلبـَب # اَلَّذین‌َ یَذکُرُون‌َ اللّه‌َ قِیـَمـًا وقُعودًا وعَلی‌َ جُنوبِهِم ویَتَفَکَّرون‌َ فی خَلق‌ِ السَّمـَوَت‌ِ والاَرض‌ِ رَبَّنا ما خَلَقت‌َ هـَذا بـَطِلاً سُبحـَنَکَ فَقِنا عَذاب‌َ النّار; (آل عمران‌، 190 و 191) به طور مسلم در آفرینش آسمان‌ها و زمین‌، و آمد و رفت شب و روز، نشانه‌های ]روشنی‌[ برای خردمندان است‌. همان‌ها که خدا را در حال ایستاده و نشسته‌، و آن‌گاه که بر پهلو خوابیده‌اند، یاد می‌کنند; و در اسرار آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند; ]و می‌گویند:[ بارالها! این‌ها را بیهوده نیافریده‌ای‌; منزهی تو! ما را از عذاب آتش‌، نگاه دار." در این آیة شریف‌، اشاره شده است که "اولی الالباب‌" با تفکر در آفرینش آسمان‌ها و زمین‌، حالت توبه به آن‌ها دست می‌دهد و از آتش دوزخ به خدا پناه می‌برند.