ما جوانان چگونه میتوانیم پیرو اسلام باشیم و از توبه خود با دیدن رفتارهای اطرافیان بازنگردیم؟
طبق آیات قرآن، شیطان دشمن قسم خوردة انسان است. مهمترین راهِ در امان ماندن از چنین دشمنی، شناختن او است. شیطان، موجودی است که ما را میبیند و ما او را نمیبینیم. کار او فقط وسوسه کردن و زینت دادن به گناهاناست. ما برای درامان ماندن از او باید به کسی پناه ببریم که شیطان را میبیند; ولی شیطان او را نمیبیند که همانا خداوند قاهر بیناست; لذا خود قرآن میفرماید: "و إمّا ینزغنّک منالشیطـَن نزغ فاستعذبالله إنّه سمیع علیم; (اعراف،200) اگر از شیطان وسوسهای به تو رسد، به خدا پناه بر; زیرا او شنوای داناست." نکتة مهم این است که خداوند میفرماید: پناه ببر، نه اینکه بگو پناه میبرم; مثل اینکه وقتی آژیر خطر میزنند; فوراً باید به پناهگاه رفت و اگر با زبان بگوید خدایا به تو پناه میبرم; ولی عملاً کاری انجام ندهد فایدهای ندارد. چطور وقتی شیپور خطر را به صدا درمیآورند انسان میلرزد و مضطرب میشود؟ وقتی شیطان وسوسه میکند نیز انسان میترسد و باید به پناهگاه برود. شیطان اول وسوسه میکند. بعد به دام میاندازد. بعد سواری میگیرد و بهترین راه برای محفوظ ماندن این است که انسان از همان مرحلة اول به خداوند پناه ببرد. قرآن کریم میفرماید: "إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْاْ إِذَا مَسَّهُمْ طَـَائِفٌ مِّنَ الشَّیْطَـَنِ تَذَکَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ; (اعراف، 201) یعنی پرهیزکاران هنگامی که وسوسههای شیطانی، آنها را احاطه میکند به یاد خدا و نعمتهای بیپایانش، به یاد عواقب شوم گناه و مجازات دردناک خدا، میافتند، در این هنگام ابرهای تیره و تار وسوسه از اطراف قلب آنها کنار میرود و راه حق را به روشنی میبینند و انتخاب میکنند. اصولاً هر کسی در هر مرحلهای از ایمان و در هر سن و سال گهگاه گرفتار وسوسههای شیطانی میگردد، و گاه در خود احساس میکند که نیروی محرک شدیدی در درون جانش آشکار شده و او را به سوی گناه دعوت میکند، این وسوسهها و تحریکها، مسلماً در سنین جوانی بیشتر، و در محیطهای آلوده و مراکز فساد فزونتر میباشد; تنها راه نجات از آلودگی در چنین شرایطی، نخست فراهم ساختن سرمایة "تقوی" است که در آیة مذکور (اعراف، 201) به آن اشاره شده، و سپس "مراقبت" و سرانجام توجه به خویشتن و پناه بردن به خدا، یاد الطاف و نعمتهای او، و مجازاتهای دردناک خطاکاران است.(تفسیر نمونه، آیة الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 7، ص 66، دارالکتب الاسلامیة.) امّا مسأله انحرافات اجتماعی و ترویج فساد و فحشا، و فسق و فجور در بین اجتماع از طرف افراد فاسد مطلبی است که همواره از بدو آفرینش انسان بوده و هست و انبیای عظام: و اولیای الهی همیشه با فاسدان زمان خود درگیر بودند. بعد از رسالت خاتم پیامبران، حضرت محمد9 دشمنان اسلام نیز در محیطهای مختلف، و با استفاده از پیشرفتهترین ابزارهای تبلیغی همواره سعی در منحرف کردن مسلمانان داشتهاند که نمونة روشن آن فریب کاریهای معاویه و یزید است. که به شهادت حضرت علیو امام حسینمنجر شد. قرآن کریم برای مبارزه و مقابله و پیشگیری از این تهاجم، برنامههای جامع و عملی را ارائه داده که نمونهای از آن چنین است: 1. شناخت خدا و اطاعت از او; چنانکه قرآن میفرماید: "و أن اعبدونی هـَذا صرَط مّستقیم; (یس، 61) و اینکه مرا بپرستید; این راه راست است." 2. تقویت باورهای دینی: قرآن میفرماید: "قل أندعوا مِن دون اللّه ما لاینفعنا و لایضرّنا; (انعام، 71) بگو: آیا به جای خدا چیزی را بخوانیم که نه سودی به ما میرساند و نه زیانی؟." بنابراین، به هیچ بهایی نباید در باورهای دینیمان تردید کنیم و از آنها دست برداریم. 3. بهپا داشتن نماز و احیای این فرهنگ در جامعه و مراقبت در اوقات نمازهای پنجگانه; چنانکه قرآن فرمود: "إنّ الصّلوَة تنهیَ عن الفحشآء و المنکر; (عنکبوت، 45) نماز از کار زشت و ناپسند باز میدارد". 4. اجرای فرهنگ امر به معروف و نهی از منکر و احیای آن در جامعه و فضای دبیرستان; "و یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر و أولـََّئِک هم المفلحون; (آلعمران، 104) ]مردم را[ به نیکی دعوت کنند و به کار شایسته وادارند و از زشتی باز دارند، و آنان همان رستگارانند."(ر.ک: فرهنگ و مقاومت فرهنگی، مهدی نوید / تهاجم فرهنگی، آیةالله مصباح یزدی / فرهنگ و تهاجم فرهنگی، سخنان مقام معظم رهبری.) 5. توجه به مرگ و قیامت و کیفر و پاداش اخروی و پیآمدهای غفلت از آن، بسیاری از آیات قرآن به این مطلب پرداخته است از جمله: "ق، 22; عنکبوت، 4، حجر، 3، انفال، 51 و..."
اضافه کردن دیدگاه جدید