آیا می‌توان گفت که علاقه با خوشبختی رابطه دارد؟

علاقه همیشه موجب خوشبختی نیست‌، بلکه باید دید علاقه به چه چیزی تعلق گرفته است‌. علاقه به برخی چیزها با خوشبختی انسان رابطه دارد، که اگر در مرحلة عمل این علاقه را به اثبات برساند خوشبخت خواهد شد مانند علاقة به خداوند متعال‌، پیامبران‌، امامان‌، صالحان و علاقه به کارهای خوب‌، شایسته و مورد رضای خدا و پیامبر; ولی علاقه به برخی چیزها نه تنها موجب خوشبختی نمی‌شود، بلکه زمینة بدبختی انسان را فراهم خواهد کرد، مانند علاقه به ظالمان‌، کافران‌، منافقان‌، مستکبران‌، مفسدان‌، گناهکاران و علاقه به کارهای بد که مورد رضای خدا و پیامبر نیست‌. علاقه به برخی چیزها هم اگر بر علاقة به خدا، پیامبر و دستورات آن‌ها مقدم شود، باعث شقاوت و بدبختی انسان خواهد شد مانند علاقه به مال‌، همسر، فرزند و لذت‌های حلال دنیوی‌، قرآن کریم می‌فرماید: "اگر پدران‌، فرزندان‌، برادران‌، همسران و طایفه شما، و اموالی که بدست آورده‌اید، و تجارتی که از کسادش می‌ترسید، و خانه‌هایی که به آن علاقه دارید، در نظرتان از خداوند و پیامبرش و جهاد در راهش محبوبتر است‌، در انتظار این باشید که خداوند عذابش را بر شما نازل کند!" (توبه‌، 24)(ر.ک‌: المحبة فی الکتاب و السنه‌، محمد الریشهری‌، دارالحدیث / چهره‌های محبوب و منفور در قرآن‌، حسین انصاریان‌، انتشارات المهدی‌.)