آیا پوشیدن لباسی ـ با توجه به حس زیبایی ـ که بدون منظور جلب توجه خریداری شده‌، ولی درجامعه جلب توجه می‌کند جایز است‌؟

چند نکته شایان توجه است‌: 1. خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد; به همین جهت در قرآن کریم می‌فرماید: "یَـَبَنِی‌َّءَادَم‌َ خُذُواْ زِینَتَکُم‌ْ عِندَ کُل‌ِّ مَسْجِدٍ...; (اعراف‌، 31 ـ 32) ای فرزندان آدم‌، زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد، با خود بردارید و ]از نعمت‌های الهی‌[ بخورید و بیاشامید; ولی اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمی‌دارد; بگو: چه کسی زینت‌های الهی را که برای بندگان خود آفریده و روزی‌های پاکیزه را حرام کرده است‌؟! بگو: این‌ها در زندگی دنیا برای کسانی است که ایمان آورده‌اند; ]اگر چه دیگران نیز با آن‌ها مشارکت دارند; ولی‌[ در قیامت‌، خالص ]برای مؤمنان‌[ خواهد بود...". روش اسلام در مورد استفاده از زینت و آرایش‌، موزون و معتدل است‌; نه جمودوار تمایلات زیبا پسندی روح انسان را در هم می‌کوبد و نه بر اعمال مسرفان و تجمل‌پرستان صحه می‌گذارد; به همین جهت‌، قرآن کریم در آیات 31 تا 33 سورة اعراف هم سفارش به زینت کردن می‌کند: "خُذُواْ زِینَتَکُم‌ْ # قُل‌ْ مَن‌ْ حَرَّم‌َ زِینَة‌َ اللَّه‌ِ الَّتِی‌َّ أَخْرَج‌َ لِعِبَادِه‌ِ" و هم بلافاصله از اسراف و زیاده‌روی "و لاَ تُسْرفُوَّاْ إِنَّه‌ُ لأیُحِب‌ُّ الْمُسْرِفین‌َ" و همچنین از اعمال زشت "قُل‌ْ إِنَّمَا حَرَّم‌َ رَبِّی‌َ الْفَوَ َحِش‌َ..." و گناه و ستم بر حذر می‌دارد. در اسلام‌، استفاده کردن از زیبایی‌های طبیعت‌، لباس‌های زیبا و متناسب به کار بردن انواع عطرها و امثال آن‌، نه تنها جایز شمرده شده‌، بلکه در روایات زیادی به آن سفارش نیز شده است‌.(ر.ک‌: وسائل‌الشیعه‌، شیخ حر عاملی‌;، ج 3، ص 340 ـ 419، ابواب احکام الملابس‌، کتاب‌فروشی اسلامی / تفسیر نمونه‌، ج 6، ص 147 ـ 155 / حلیة‌المتقین‌، علامه مجلسی‌، ص 3 ـ 29، کتاب‌فروشی علمی‌.) چنان‌که پیامبراکرم‌9 می‌فرماید: "خداوند دوست دارد هنگامی که بندة مؤمنش می‌خواهد به دیدار برادرش ]ایمانی یا نسبی‌[ برود، خود را مهیّا و زیبا سازد"(ر.ک‌: میزان‌الحکمه‌، محمدی ری شهری‌، ج 1، ص 414 ـ 416، واژه "جمال‌" و ج 2، ص 1204، واژه "زینت‌"، دارالحدیث الثقافیة‌.). امّا اسراف و زیاده‌روی در زینت و همچنین زینت و آرایشی که موجب فساد، گناه‌، تجمل‌پرستی‌، اشاعه فحشا و پدید آمدن زشتی‌ها در جامعه می‌شود جایز نیست‌; چنان‌که قرآن مجید، زنان را از نشان دادن زینت و آرایش خود به نامحرمان نهی کرده است‌.(ر.ک‌: سوره نور، 31 / احزاب‌، 59.) در اسلام‌، زینت کردن‌ِ مرد به طلا (مثل‌: آویختن زنجیر طلا به سینه‌، انگشتر طلا به دست کردن‌، بستن ساعت مچی طلا به دست و...) و همچنین پوشیدن مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه و زینت کردن هر یک از مرد و زن به زینت دیگری‌، حرام شمرده شده است‌.(ر.ک‌: توضیح‌المسائل‌، مراجع‌، بنی‌هاشمی‌، ج 1، ص 484 و 489 ـ 490، دفتر انتشارات اسلامی‌.) البته گرچه توجه به زینت و زیبایی‌ِ ظاهر خوب است‌; امّا اسلام علاوه بر این‌که از اسراف و زیاده‌روی در زینت و تجمل‌پرستی نهی کرده‌، به زیبایی باطن بیشتر اهمیت داده است‌.(ر.ک‌: میزان‌الحکمه‌، ج 2، ص 1205 ـ 1206، واژه "زینت‌".) برخی از زیبایی‌های باطنی که امام سجاد7 در دعای مکارم‌الاخلاق از خداوند درخواست کرده است عبارتند از: گسترش عدل‌، فرو بردن خشم‌، خاموش ساختن‌ِ آتش فتنه‌، به وجود آوردن وحدت‌، آشتی دادن بین دو نفر، آشکار ساختن معروف و شایسته‌، پنهان داشتن عیب‌های دیگران‌، خوشرویی‌، خوشرفتاری‌، خوش خویی‌، سبقت گرفتن در فضیلت‌ها، ایثار، احسان‌، ترک سرزنش مردم‌، گفتار حق گرچه گران و سنگین باشد و...(ر.ک‌: میزان‌الحکمه‌، همان / مفاتیح‌الجنان‌، شیخ عباس قمی‌، دعای مکارم‌الاخلاق "اللهم صل‌ّ علی محمّد و آله و حلّنی بحلیة الصالحین‌، و البسنی زینة المتقین فی بسط العدل و کظم الغیظ...".) 2. ملاک در جواز و عدم جواز پوشش لباس‌، جلب توجه و عدم آن است‌، لباسی که ذاتاً جلب توجه می‌کند پوشیدنش حرام است‌، هر چند به قصد جلب توجه خریداری نشده باشد. البته ناگفته نماند پوشیدن این نوع لباس‌ها در برابر افراد غیر هم جنس حرام است‌. امّا در برابر هم جنس در صورتی که لباس شهرت نباشد حرام نیست‌.