آیا در ماه رمضان به یاد کسی که شاید نامحرم باشد، با خود گفتگو کنیم‌، روزه را باطل می‌کند؟

روزه را باطل نمی‌کند، امّا به طور کلی هر گناهی (درونی مانند: ریا، کتمان شهادت‌، تخیلات شهوانی و... یا برونی مانند: ظلم به مردم‌، دروغ و...) که از انسان سر می‌زند، سه مرحله دارد: 1. فکر و تصور گناه‌; 2. اراده و تصمیم بر گناه‌; 3. انجام دادن گناه‌. تصورهای ابتدایی که در ذهن انسان خطور می‌کند، همچون‌: فکر خراب کردن خانه کسی‌، تصور ابتدای‌ِ انجام دادن عمل ریایی‌، تخیلات شهوانی و... مادامی که شخص به این کارها اقدام نکرده‌، گناه محسوب نمی‌شود و عقابی در پی ندارد. اگر انسان (بعد از فکر) تصمیم قطعی و اراده حتمی بر ارتکاب گناه گرفت‌، ولی پیش از انجام دادن گناه به خاطر ترس از خدا یا مردم از عملش پشیمان شد و مرتکب گناه نشد، در صورت ترس از خدا ـ به خاطر توبه و برگشت از گناه ـ به او پاداش داده می‌شود; امّا در صورت ترس از مردم‌، هیچ ثواب یا عقابی برای او نوشته نمی‌شود. حضرت امام جعفر صادق‌می‌فرماید: "هنگامی که بنده تصمیم بر کار خوبی گرفت‌، ولی آن را انجام نداد، حسنه‌ای برای او نوشته می‌شود و در صورت انجام دادن آن‌، ده پاداش برای او ثبت می‌شود و اگر شخص تصمیم بر گناهی گرفت و انجام داد، یک سیئه برای او نوشته می‌شود; امّا اگر انجام نداد، چیزی برای او نوشته نمی‌شود."(بحارالانوار، علامه مجلسی‌، ج 68، ص 246، روایت 2، باب 71، چاپ بیروت‌.) هر چند فکر گناه گناه محسوب نمی‌شود ولی ممکن است آثار سوء وضعی داشته باشد; بنابراین باید حتی‌المقدور از فکر گناه پرهیز کرد.(برای آگاهی بیشتر ر.ک‌: التفسیر الکاشف‌، محمدجواد مغنیه‌، ج 1، ص 452، دارالعلم للملایین‌، بیروت‌.)