آیا این گفته قرآن کریم که به پدر و مادر خود احسان کرده‌، حتی به آنان "اف‌" نگویید، شامل پدران و مادرانی که فرزندانشان را از رفتن به مراسم مذهب

قرآن کریم در موارد متعددی احترام و احسان به پدر و مادر را توصیه فرموده است که از آن جمله می‌توان به آیات‌: 23،24 اسرأ و 14،15 لقمان و 14،32 مریم و 83،180،215 بقره و 15 احقاف‌; 36نسا و 151 انعام و 41ابراهیم و 28نوح اشاره کرد که در آیات 23 و 24 اسرأ می‌خوانیم‌: "و پروردگارت حکم کرد که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید. اگر یکی از آن دو یا هر دو به سن پیری رسیدند (و موجب رنج و زحمت شما شدند) به آنها اف (کوچکترین کلمة ناراحت کننده‌.) نگو و کمترین اذیتی به آنها نرسان و با احترام با آنان سخن بگو. همیشه بالهای رحمتت را با تواضع و فروتنی برای آنها بگشا و بگو پروردگارا! چنان‌که پدر و مادر مرا از کودکی به مهربانی پروردند، تو در حق آنها رحمت و مهربانی فرما."(جهت اطلاع بیشتر رجوع کنید به‌: تفسیر آیات مذکور از تفاسیر معتبر مانند تفسیر المیزان علامة طباطبایی و تفسیر نمونه‌، مکارم شیرازی و...) اطاعت از پدر و مادر از دستورهای قرآن کریم است‌، و خداوند متعال‌، انسان را به نیکی به پدر و مادر توصیه کرده‌; ولی در مورد شرک به ذات پاک خود، فرموده است‌: "اگر پدر و مادرت کوشیدند به شرک روی آوری از آنها اطاعت نکن‌; چه این‌که با این کار، به جهل و نادانی گرفتار خواهی شد." (عنکبوت‌،8) در آیة پانزدهم سورة لقمان نیز فرموده است‌: "اگر پدر و مادرت خواستند وادارت کنند که به خداوند شرک بورزی از آنان اطاعت نکن‌." بنابر این‌، توصیه شده است که با پدر و مادر در دنیا و امور دنیایی‌; به نیکی‌، نرمی‌، مدارا و به نحو پسندیده برخورد شود; البته از آخر آیه که می‌فرماید: "و اتبع سبیل من أناب‌" روشن می‌شود که اگر پدر و مادر صالح بودند; از راه آنان پیروی کن و گرنه از آنان در اموری که بر خلاف دین باشد بر تو واجب نیست‌; بلکه باید از راه کسانی که با خدا هستند; پیروی کنی‌.(ر.ک‌: المیزان‌، علامه طباطبایی‌;، ج‌16 ص 217.) با توجه به جملة "و إن جاهداک" معلوم می‌شود که ممکن است پدر و مادر به گمان این‌که سعادت فرزند را می‌خواهند تلاش کنند که او را به عقیدة انحرافی خودشان بکشانند; امّا وظیفه فرزندان آن است که در برابر فشارها تسلیم نشوند و عقیده به توحید را با هیچ چیز معاوضه نکنند. و این درست نقطة اعتدال است که "از نظر دنیا و زندگی مادّی با آنان مهربان باشی و از نظر اعتقادی و برنامة دینی‌، تسلیم افکار و پیشنهادهای غیر دینی آنان نباشی‌." در نهایت باید گفت‌: در امور مستحب و در مسائل اجتماعی باید رضایت پدر و مادر رعایت بشود; امّا در انجام واجبات و ترک محرمات‌، رضایت و عدم رضایت آنان اعتباری ندارد.