در روایتهای متعددی آمده است که آخر زمان، زمانی است که خاتم پیامبران، به پیامبری مبعوث شود، در حالی که این رسالت هزار و چهارصد سال است که
"آخر" به بخش پایانی هر مجموعه گفته میشود و "زمان" در لغت، بر وقت کم یا زیاد اطلاق میگردد از آن جا که مفهوم "آخر" نسبی است و در تاریخِ انقراض دنیا، اختلاف فراوانی وجود دارد و قرآن نیز از تعیین وقت مشخص برای آن پرهیز کرده و ]لقمان، 31 و 34، احزاب، 33 و 63، و زخرف، 43 و 85[، محدودة آن، به دقت قابل اندازهگیری نیست; با این حال، با استفاده از روایات، بعثت پیامبر خاتم را میتوان سرآغاز دورة "آخر الزمان" دانست. البته در بیشتر روایات، آخر الزمان به دورة پایانی که به ظهور حضرت مهدیغ نزدیک باشد، اطلاق شده است. پایان نبوت و آمدن آخرین شریعت الهی که با ظهور پیامبر اکرمتحقق یافت، نخستین نشانة پایان تاریخ به شمار میرود; از این رو مفسران، مقصود از نشانههای قیامت را در آیة: "فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلآ السَّاعَةَ أَن تَأْتِیَهُم بَغْتَةً فَقَدْ جَآءَ أَشْرَاطُهَا;(محمد،18) آیا آنها جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان فرا رسد، در حالی که هم اکنون نشانههای آن آمده است." بعثت پیامبر اکرمدانستهاند که نسبت به عمر جهان، فاصلة بسیار کمی تا قیامت دارد. در آخرالزمان، وقایع فراوان دیگری نیز، پیشبینی شده که بیشتر به دورة پایانی آن (مقارن با ظهور حضرت مهدیغ) مربوط میشود. نتیجه آن که، الف ـ آخرالزمان، امری نسبی است و زمان بعثت پیامبر اکرمتا پایان جهان را نسبت به عمر جهان، در نظر گرفتهاند. ب ـ زمان بعثت پیامبر اکرم، آغاز آخر الزمان است، اما این که چقدر طول میکشد و پایان آخرالزمان کی خواهد بود، مشخص نیست ج ـ در قرآن کریم اگرچه به مدت و زمان آخرالزمان تصریح نشده است، اما از نشانهها و حوادثی که قرآن بیان فرموده، میتوان به دورة پایانی آخرالزمان که مقارن با ظهور حضرت مهدیغ است پی برد. در این جا به چند مورد از آن وقایع اشاره میکنیم: 1. بحران معنویت: "اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ ;(انبیأ،1) حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالی که در غفلتند و روی گردانند." در این آیه، مردم آخرالزمان، به غفلت و اعراض از خداوند، متصف شدهاند; 2. وقوع اختلافها و درگیریهای بسیار: "فَاخْتَلَفَ الاْ ئَحْزَابُ مِن بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن مَّشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیمٍ ;(مریم،37) ولی ]بعد از او[ گروههایی از میان پیروانش اختلاف کردند; وای به حال کافران از مشاهدة روز بزرگ." این آیه درباره ظهور فرقههای مختلف در جهان اسلام است که در آخرالزمان پدید آمده و سبب اختلافهای بسیار خواهد شد. 3. ظهور دجال: "لَخَلْقُ السَّمَـَوَ َتِ وَ الاْ ئَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاس;(غافر،57) آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است، ولی بیشتر مردم نمیدانند." برخی از مفسران، این آیه را به ظهور دجال تفسیر کردهاند که در دید مردم، بزرگترین موجود جلوه میکند، در حالی که خداوند، او را از بسیاری مخلوقات دیگر کوچکتر میشمارد; سرانجام این پدیده به دست حضرت عیسیغ نابود خواهد شد. 4. پدید آمدن گرفتاریها و مشکلات: "إِنْ أَتَغکُمْ عَذَابُهُو بَیَـَتًا أَوْ نَهَارًا مَّاذَا یَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ ;(یونس،50) اگر مجازات او، شب هنگام یا در روز به سراغ شما آید، پس مجرمان برای چه عجله میکنند."; "فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنذَرِینَ ;(صافات،177) اما هنگامی که عذاب ما در آستانة خانههایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت." 5. خروج سفیانی: آیات: سبأ، 51; نحل، 45 و نسأ، 47 دربارة خروج سفیانی و لشکریانش میباشد 6. ندای آسمانی: آیات نحل، 16; ق، 41ـ42 دربارة آن آمده است. 7. ظهور منجی بزرگ بشر آیات: اسرأ، 81; بقره، 148; انعام، 89 و... بر این مطلب دلالت دارد. 8. نزول حضرت عیسیغ: آیات: زخرف، 43; نسأ، 159، مربوط به آن است. 9. خروج جنبندهای از زمین: آیه نمل، 82 به آن اشاره دارد 10. نابودی قوم یأجوج و مأجوج به دست حضرت مهدیغ: آیه انبیأ، 96 در اینباره آمده است. 11. رجعت: آیات: نمل، 83; غافر، 11; سجده، 21; اسرأ، 5; آلعمران، 81; قصص، 5، به این پدیده اشاره دارند. 12. صلح و آرامش پایدار در سراسر جهان: آیات نور، 5; اعراف، 128، انفال، 39; انبیأ، 105; اعراف، 137 و قصص، 5 به چنین وعدهای بزرگ اشاره دارد و...دیگر از نشانههای آخرالزمان است که در بخش پایانی آخرالزمان واقع خواهد شد.(ر.ک: دائرةالمعارف قرآن کریم، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، ج 1، ص 114ـ124، بوستان کتاب، قم.)
اضافه کردن دیدگاه جدید