ایا در ادب دینی ما (به خصوص قرآن) چیزی به مفهوم حس شرم بیان شده است؟

حس شرم: یک خشم به خود است.ناشی از بررسی پیامد های رفتار خود.یک حس انقلاب گونه است.
این حس کاملا با حس گناه و حس تقصیر و حس خجلت تفاوت دارد. در این احساسات،فرد خودش را در برابر دیگران(خدا یا دیگر انسانها) می بیند. اما حس شرم با تکیه بر خود است. همچنین آن احساسات دیگر با عادت و یا ضدشان(مثل توبه،کفاره،عذرخواهی و یا ریا کردن)قابل تعدیل شدن است،اما حس شرم نه.ضد حس شرم بی شرمی است.یعنی نداشتن آن. در حس شرم در پی اصلاح خصلتی که به یک عمل انجامیده (از روی پیامد عمل زشتی عمل را فهمیدیم) اقدام می کنیم. اما در حس گناه،خجلت،تقصیر سعی می کنیم دیگر آن کار را نکنیم. یعنی الزاما در پی اصلاح خصلت برنمی آییم.تنها به عدم تکرار کردار اکتفا می شود. و این احساسات به وجود آمده ناشی از آگاهی ما از عدم تطابق کردارمان با هنجار ها است.اما حس شرم در نتیجه مواجهه با پیامد کردار است.که به پی بردن به خصلت مسبب این عمل منجر می شود و در پی اصلاح آن برمی آید.(برای اطلاع بیشتر ر.ک "در ستایش شرم".حسن قاضی مرادی.نشر اختران)