چرا در قرآن همیشه اشاره به حوریان بهشتی می‌كند و برای مردان این نعمت (حوریان‌) را قرار داده و به زنان چنین خطابی نمی‌شود كه برای شما هم چنین

نعمت‌های بهشت اختصاص به مردها ندارد، بلكه قرآن می‌فرماید: "هر كس كار شایسته‌ای انجام دهد و مؤمن هم باشد خواه مرد باشد یا زن‌، وارد بهشت می‌شود و روزی بی‌حساب به او داده می‌شود." (مؤمن‌/40) زن مؤمن در بهشت با شوهرش در بهترین شرایط و حالات زندگی می‌كند، اگر هر دو بهشتی باشند و اگر شوهرش بهشتی نباشد، همسر یكی از مردان بهشتی كه هم‌شأن او باشد، می‌شود. مرد و زن بهشتی‌، همه جوان‌، زیبا، مهربان و چهره‌ای جذّاب و اخلاقی نیكو دارند.(تفسیر المیزان‌، علامه طباطبایی‌، زخرف‌/70; تفسیر نمونه‌، مكارم شیرازی‌، الرحمن‌/70; تفسیر نورالثقلین‌، رعد/23، حدیث 109 و 110. ) امّا عدم ذكر همسران زنان بهشتی ممكن است از باب عنایت ویژه به حفظ حیای زن باشد كه در احكام اسلامی از قبیل خواستگاری و ازدواج و غیره متبلور شده است‌. زبان قرآن كریم‌، زبان فرهنگ محاوره‌ای و همان روشی است كه همة عقلا با آن سخن می‌گویند. عقلا در خطاب‌هایی كه به عموم مردم (زنان و مردان‌) دارند، می‌گویند: "هان ای كسانی كه چنین و چنان كرده‌اید" نه نامی از مرد می‌برند و نه از زن‌; قرآن كریم نیز در این گونه خطابهایش می‌فرماید: "یا ایها الذین آمنوا; ای كسانی كه ایمان آورده‌اید". از طرف دیگر، عقلا در مواردی كه بخواهند همین شمول و عمومیت را به صراحت بفهمانند، می‌گویند: "ای مردم متوجه باشید شما چه مرد و چه زن‌، باید چنین و چنان رفتار كنید". قرآن كریم نیز در بعضی موارد این تصریح و تأكید را بیان كرده‌، می‌فرماید: "مَن‌ْ عَمِل‌َ صَـَـلِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَی‌َ...; (نحل‌، 97) هر یك از شما كه عمل صالحی انجام دهد، چه مرد باشد و چه زن‌"; اما وقتی می‌خواهد خطاب را متوجه مردان كند، می‌فرماید: "الرِّجَال‌ُ قَوَّ َمُون‌َ عَلَی النِّسَآءِ; (نسأ، 34) مردان‌، قیّم زنان هستند" و یا هنگامی كه می‌خواهد خطاب را متوجه زنان كند، می‌فرماید: "وَالَّـَتِی یَأْتِین‌َ الْفَـَحِشَة‌َ مِن نِّسَآئكُم‌ْ; (نسأ، 15) كسانی از زنان شما كه مرتكب گناه فاحش شوند". بله‌، از آن‌جا كه قسمت عمده‌ای از خطاب‌های قرآن درباره مسائل اجتماعی از قبیل‌: جهاد، قضا و امثال اینهاست‌، قهراً آن خطابها متوجه قشری است كه مسئول وظایف اجتماعی است و آن مردان هستند; همچنین (علاوه بر آن‌) برای خودداری از تكرار نیز، فقط خطاب مذكر می‌آید; چون خطاب اگر به صورت مؤنث نیز آورده شود، لازم می‌آید دوبار در همة آیات‌، خطاب مذكر و مؤنث ذكر شود; لذا تنها "یا ایها الذین آمنوا" و ... بیان شده است و "یا ?گیّتها اللاتی‌..." و ... نیامده است‌; وانگهی از "باب غلبه‌" نیز خطابات بیش‌تر به صورت مذكر آمده است‌; چون غالباً خطابات قرآن كریم از طرف رسول اكرم‌متوجه مردان بود.(ر.ك‌: زن در آینة جلال و جمال‌، آیة الله جوادی آملی‌، ص 91، مركز نشر اسرأ / پاسخ به پرسش‌های دینی‌، موسوی همدانی‌، ص 15، نشر اسلامی‌.)