چرا قرآن در زمان پیامبر اكرم‌اعراب گذاری نشد و در زمان خلیفه سوم این كار صورت گرفت‌. لطفاً بفرمایید قرآن در زمان ما بر اساس چه اصولی اعراب گذ

خط عربی در زمان بعثت افزون بر آن كه از نقطه خالی بود، به شكل (علائم‌، حركات‌، حروف و كلمات‌)، نشانه و علامت نیز نداشت و به طور طبیعی قرآن كریم نیز، طبق معمول آن زمان‌، اعراب نداشت‌. مسلمانان در ابتدای صدر اسلام‌، حافظ قرآن بودند و با توجه به عرب زبان بودن حافظان كه افراد بسیاری بودند و قرآن به زبان آنان بود، صحیح می‌خواندند و از این جهت مشكلی نبود; به خصوص كه مسلمانان‌، به قرآن عنایت فراوان داشتند و آنان قرآن را از بزرگانی كه به زمان پیامبر9 نزدیك بودند، فرا می‌گرفتند; اما در پایان‌ِ قرن اول كه مسلمانان غیر عرب به جامعة اسلامی فراوان شدند و با زبان عربی‌، بیگانه بودند، به قرار دادن علائم و نشانه هایی برای كلمات قرآن‌، نیاز مبرم پیدا شد تا به این وسیله از خطاها در خواندن قرآن‌، پیش‌گیری شود; از این رو، قرآن كریم به دستور امیرالمؤمنین علی‌و به وسیله "ابی‌الاسود دُئلی‌"، اعراب و نقطه‌گذاری شد، البته خطاطان و خوشنویسان تا اواخر قرن چهارم‌، قرآن را به خط كوفی می‌نوشتند، ولی خط نسخ در اوایل قرن پنجم جای خط كوفی را گرفت‌، از این قرن تمام نقطه‌ها و نشانه‌هایی كه هم‌اكنون معمول و متداول است‌، در خط قرآن نوشته می‌شد.(تاریخ قرآن كریم‌، سید محمدباقر حجتی‌، ص 465 و 484، دفتر نشر فرهنگ اسلامی / علوم قرآنی‌، آیت‌الله معرفت‌، ص 173، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی التمهید.) قرآن‌های موجود در ایران نیز مطابق با همین نسخه بوده و فرقی با هم ندارند و در همان تاریخ به وسیله "ابی‌الاسود دُئلی‌" اِعراب و نقطه‌گذاری شده‌اند. نتیجه آن‌كه چون عرب‌ها، به اقتضای فطرت یا مادری بودن زبان عربی‌، با قوانین صرف و نحو مأنوس بودند، نیازی به علائم اعراب نداشتند; امّا با مسلمان شدن غیر عرب‌ها و نیازمند شدن آن‌ها به اعراب‌، قرآن كریم‌، اعراب گذاری شد تا دچار مشكلات پیش بینی شده‌، نشوند. در ضمن یادآوری می‌شود، "ابوالاسود دئلی‌"، افزون بر نقطه گذاری قرآن‌، با هدایت امام علی‌، مبتكر قوانین نحوی نیز بود.