آیا در قرآن آیاتی وجود دارد که برای کمتر بیمار شدن مفید باشد؟

خداوند متعال می‌فرماید: "وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ الْقُرْءَان‌ِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَة‌ٌ لِّلْمُؤْمِنِین‌َ; (اسرأ، 82) و ما آن‌چه را برای مؤمنان مایه درمان و رحمت است‌، از قرآن نازل می‌کنیم‌...". خداوند متعال قرآن را شفای آن چه در دل‌ها و افکار است و نیز شفای امراض جسمانی‌، معرفی فرموده است‌. هرگاه قرآن ذاتاً شفا شد، هرگز مرضی در آن راه نمی‌یابد و اگر شخصی به قرآن مراجعه کرد، بدون شفا و درمان باز نمی‌گردد. چنان که حضرت علی‌می‌فرماید: "از این کتاب بزرگ الهی و آسمانی برای بیماری‌های خود شفا بخواهید و برای حل مشکلاتتان از آن یاری بطلبید; چون در این کتاب‌، درمان بزرگترین دردها است‌...".( ر.ک‌: نهج‌البلاغه‌، ترجمه‌: فیض‌الاسلام‌، خطبه 175، ص 567، چاپ تهران‌، نسخة خطی‌. ) و هر کس به محضر قرآن بیاید و آن را بفهمدو بپذیرد و عمل کند، به طور قطع مرض‌های درونی‌اش از بین می‌رود. افزون بر این‌، قرآن کریم در مقام پیش‌گیری مرض نیز با بیانی رسا و متین سعی می‌کند تا انسان‌ها به امراض فکری و قلبی دچار نشوند. "قرآن مجید" هم ضعف‌ها و مرض‌هایی را که مربوط به حکمت نظری است‌، با برهان شفا می‌دهد و هم مرض‌هایی را که مربوط به حکمت عملی است‌، با تهذیب و تصفیة دل‌، بهبود می‌بخشد. تمام بیماری‌های اعتقادی و اخلاقی انسان را درمان می‌کند و جهل را که بدترین بیماری درونی است‌، با علم درمان می‌کند و شک را با یقین‌، اندوه را با آرامش‌، ترس را با امید، اضطراب را با عزم و... برطرف می‌سازد; همچنین قرآن کریم امراض جسمانی را نیز شفا می‌دهد; چنان که در روایات ائمه‌: بدان اشاره شده است‌.( مفاتیح‌الجنان‌، شیخ عباس قمی‌، بخش خواص سور و آیات قرآن کریم‌، ص 802 ـ 811، انتشارات فاطمه‌الزهرأ3. ) روایات متعددی در مورد طلب شفأ از آیات و سوره‌های قرآن نقل شده که مرحوم علامه مجلسی‌; در کتاب بحارالانوار، ج 92، باب فضائل سُوَرِ القرآن و آیاته‌، جمع‌آوری کرده است‌. در این بین طلب شفأ به سورة حمد و توحید، از تأکید بیشتری برخوردار است‌; چنان که از کتاب طب‌ّ الأئمه از امام‌باقر7 نقل شده که فرمود: "من لم‌یبرئه سورة الحمد و قل هو اللّه أحد لم‌یبرئه شی‌ء، و کل علّة تبرئها هاتین السورتین‌(بحارالانوار، ج 92، ص 234، ح 19. )" از مکارم‌الاخلاق از امام صادق‌نقل شده که حضرت فرمود: "لو قرأت الحمد علی میّت سبعین مرّة ثم ردّت فیه الروح ما کان عجباً".( همان مدرک‌، ص 257. ) ناگفته نماند که در اثربخشی آیات قرآن شرایطی وجود دارد; مانند این که شفا یافتن‌، منافی با مصلحتی بزرگتر نباشد; چرا که ممکن است یک بیماری به جهت مصلحتی مهم باشد; همچنین شخص متوسل به آیات قرآن باید با اطمینان و یقین به این کار بپردازد و شرایطی دیگر... . کل قرآن شفا است‌; امّا بعضی سور و آیات آن برای شفای امراض روحی بیشتر تأکید شده که به اهم آن‌ها اشاره می‌کنیم‌: برای رفع بیماری‌های اعتقادی‌: سوره "حمد"، "آیة‌الکرسی‌"، سوره "توحید"، آیات ابتدای سورة "حدید" و انتهای سورة "حشر"، سورة "مائده‌"، سورة "محمّد"9، "تین‌" و... سفارش بیشتری شده است‌.( مجمع‌البیان‌، ج 1، ص 88 و ج 3، ص 231 و ج 9، ص 144 و ج 10، ص 774، انتشارات ناصر خسرو. ) و برای رفع بیماری‌های قلبی (رذایل نفسانی‌)، تدبر در قرآن‌، به ویژه در سوره‌های "انفال‌" و "توبه‌" و "یونس‌" و "ابراهیم‌" و "ممتحنه‌" و "منافقون‌" و... در روایات وارد گردیده است‌.( بحارالانوار، ج 7، ص 293، چ داراحیأالتراث‌، بیروت / کنزالدقائق‌، ج 7، ص 23 و ج 13، ص 155 و ج 5، ص 275، چ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی / مجمع‌البیان‌، ج 10، ص 437، انتشارات ناصر خسرو. ) و برای رفع بیماری‌های جسمی و اخلاقی سورة "نحل‌"، "یس‌"، "فلق‌" و "ناس‌" و... تأکید زیادتری گردیده است‌.( کنزالدقائق‌، ج 7، ص 173، چ وزارت فرهنگ / مجمع‌البیان‌، ج 10، ص 437 و ص 867، چ دارالمعرفه‌. )