آیا گفته‌های اشخاصی که "سر کتاب‌" باز می‌کنند، حقیقت دارد، لطفاً توضیح دهید؟

ما در شرع مقدس اسلام‌، چیزی به نام "سر کتاب باز کردن‌" نداریم‌; البته شما می‌توانید در پرسش‌های بعدی خود این عمل را توضیح دهید تا شما را در این که آیا با مسائل اسلامی مخالفتی دارد یا نه‌، راهنمایی کنیم‌. اما اگر مقصود شما "استخاره‌" است‌، بایدبگوییم این کار، یک عمل شرعی است‌. معنای استخاره این است که وقتی انسان مردّد می‌شود کاری را انجام بدهد یا ندهد و از راه تعقل و تفکر و یا مشورت با اهل اطلاع نیز از سرگردانی خارج نمی‌گردد و هم چنان در انجام دادن یا ندادنش مردد می‌ماند، امامان معصوم‌: در این گونه موارد به ما آموخته‌اند که می‌توانیم از خداوند متعال در این زمینه کمک بگیریم و طرفی را که به مصلحت ما می‌باشد را پیدا کنیم‌، که یکی از راه‌های آن‌، استخاره با قرآن است‌، یعنی شما به نیت این که خداوند، در آن عمل ـ انجام و یا ترک آن ـ خیرتان را به شما بفهماند، قرآن را می‌گشایید، شما می‌توانید از نخستین آیه‌، راهنمایی خداوند را دربارة مشکل خود به دست آورید، البته برای استخاره آداب و ذکرهایی وجود دارد و هم چنین انواعی وجود دارد که برای اطلاع بیش‌تر می‌توانید به کتاب مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی‌; مراجعه کنید. هم چنین اگر مقصود شما "دعا نویسی‌" است‌، باید بگوییم اصل این که شخصی برای شخص دیگری دعا بنویسد، از نظر شرعی مانعی ندارد. ریشة دعانویسی در این بوده که گاهی از طرف امامان معصوم‌: دعاها و ذکرهایی برای رفع گرفتاری‌ها، ایمنی از خطرها و بیماری‌ها، دفع چشم زخم و زیاد شدن روزی و... تجویز می‌شد که لازم بود به صورت نوشته‌، همراه شخص باشد; (البته این دعاها و ذکرها را هر کس بنویسد و با خود داشته باشد، مانعی ندارد، ولی از جهتی که همة اشخاص نیازمند به این دعاها، با آن‌ها آشنا نبودند و یا آن که اشخاص پرهیزگاری بودند که دعایشان نزد خدا مستجاب می‌شد، به این علت‌، مردم دعاهای مورد نیاز خود را از آنان می‌گرفتند و آن‌ها نیز به "دعانویس‌" معروف می‌شدند، البته توجه داشته باشید که هر کس ادعای دعانویسی کرد دلیل نمی‌شود حتماً دعانویس باشد، بلکه باید بین مردم به پاک‌دامنی و تقوا و آگاهی معروف باشد.