اگر دیدن‌، شنیدن و حرکت دست و پا، استعداد ذاتی اعضا و جوارح است‌، چرا بعد از مرگ با آن که اعضا در ظاهر کامل هستند، اما هیچ کاری نمی‌توانند ان

انسان از دو چیز مختلف آفریده شده‌; یکی جسم خاکی و دیگری روح خدایی‌. آیات قرآن نیز به این حقیقت‌، اشاره فرموده است‌: "اِنّی خـَـلِق‌ٌ بَشَرًا مِن صَلصـَل‌ٍ مِن حَمَإٍ مَسنون # فَاِذا سَوَّیتُه‌ُ ونَفَخت‌ُ فیه‌ِ مِن رُوحی فَقَعوا لَه‌ُ سـَجِدین‌; (حجر،28ـ29) من بشر را از گل خشکیده‌ای که از گل بدبویی گرفته شده بود، خلق می‌کنم هنگامی که کار آن را به پایان رسانیدم و در او از روح خود ]یک روح شایسته و بزرگ‌[ دمیدم‌، همگی برای او سجده کنید." حیات‌، حرکت و شعور انسان‌، معلول بُعد روحی اوست‌، به همین سبب‌، وقتی انسان می‌میرد، جسم او هیچ حرکت و شعوری ندارد و در وقت مرگ هم‌، به جز جدا شدن روح از بدن‌، اتفاق دیگری نمی‌افتد تا بتوانیم حرکت و شعور را به چیز دیگری غیر از روح‌، نسبت دهیم‌. خداوند متعال‌، در قرآن کریم‌، دربارة جدا شدن روح از بدن هنگام مرگ می‌فرماید: "اَللّه‌ُ یَتَوَفَّی الاَنفُس‌َ حین‌َ مَوتِها; (زمر،42) خداوند ارواح را به هنگام "مرگ‌" قبض می‌کند." هنگام مرگ‌، رابطه جسم و روح قطع شده روح به عالم ارواح منتقل می‌شود، اما این مطلب که اگر این حرکت و شعور در انسان‌، معلول روح نیست و مربوط به جسم است‌، پس چگونه بعد از مرگ‌، با آن که جسم تغییری نمی‌کند، حرکت و شعور از بین می‌رود. این مطلب‌، اشکالی است بر منکران روح و آنان که وجود انسان را در جسم منحصر می‌دانند.