خداوند متعال چرا نوزاد را از همان بدو تولد ناتوان و ضعیف میآفریند؟ به عبارتی دیگر، چرا نوزاد از بدو تولدش قوی و نیرومند به دنیا نمیآید تا بتو

حکمت خداوند بر این تعلق گرفته که جهان را بر اساس "نظام احسن" بیافریند و راز تفاوتها و سیر تکاملی موجودات بر پایة آن استوار شده است. خدای متعال انسان و دیگر موجودات جهان را با یک اراده خلق نموده و تمامی قوانین جاری در طبیعت و جهان آفرینش را در آنِ واحد در آن قرار داده است "إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَـَهُ بِقَدَر # وَ مَآ أَمْرُنَآ إِلآ وَ َحِدَةٌ کَلَمْحِم بِالْبَصَرِ ;(قمر،49ـ50) ما همه چیز را باندازه و قدر مشخّص آفریدهایم و کار ما جز یکی نیست; همچون چشم به هم زدن." به موجب چنین ارادهای، نظام علّت و معلول و اسباب و مسببات لازمة نظام احسن است و طبیعی است که تفاوتها و ضعفها و قوتها جزء ساختار هستی و ذاتی آن است; به عبارت دیگر، خلقت انسان چنین است که ابتدا ضعیف باشد و سپس در نظام علت و معلول و سبب و مسببی که بستر تکامل بشر را فراهم ساخته، رشد و نمو نماید و به تکامل خویش دست یابد، و اگر انسانها از همان بدو تولد به فعلیّت و کمال دست مییافت، دیگر چنین نظامی معنا و واقعیّت نمییافت.(برای آگاهی بیشتر ر.ک: مجموعه آثار استاد مطهری;، ج 1 (عدل الهی)، ص 126ـ128، انتشارات صدرا.)