هدف از سرمایهگذاری برای روز قیامت چیست؟
در فرهنگ قرآن، شناخت خداوند، تربیت و کسب کمال، هدف خلقت انسان و زندگی دنیوی، مقدمهای برای زندگی جاودانه معرفی شده است و مرگ را نه تنها پایان زندگی انسان ندانسته، بلکه آن را گذری برای حیات کاملتر میداند که انسان، پس از عبور از دو مرحلة "مرگ" و "برزخ" با روزی روبهرو میشود که همة انسانها در آن روز زنده میشوند و به آخرین مرحلة زندگیِ جاودانة خود میرسند. از این رو، معاد، ترسیم کنندة هدف خلقت، حکمت آفرینش و یاد و اعتقادِ به آن، بهترین عامل تربیت انسان است; بر این اساس، قرآن کریم به عنوان کتاب هدایت، بیشترین سرمایهگذاری را کرده است تا انسان با بهرهگیری از این سرمایة بنیادی، در مسیر تربیت و کمال خود گام نهد و با پیمودن منزلهای گوناگون، به جایگاه ابدی که با سعادت همراه است، به بهشت جاوید برسد; به همین خاطر، با جرأت میتوان گفت، قرآن هر موضوعی را که مطرح کرده، به معاد نیز اشارهای نموده است; یعنی تمام مطالب دنیایی با جهان آخرت ارتباط داده شده و قرآن آن را به آن سمت و سو جهت میدهد; از این رو، همان طور که در پرسشهای پیش بیان شد، به عقیدة برخی هزار و چهارصد یا کمی بیشتر آیه پیرامون معاد به صورت صریح وارد شده و حتی به عقیدة بعضی دیگر، یک سوم قرآن میتواند به آن مربوط باشد. آری! با توجه به اهمیت فراوان معاد، سرمایهگذاری بسیار برروی آن، امری معقول و ضروری است. پیامبر اکرمدر مقایسة دنیا با آخرت میفرماید: "به خدا سوگند دنیا در برابر آخرت، مثل این است که یکی از شما انگشت خود را به دریا زند و سپس بیرون آورد، باید دید چه مقدار آب دریا را بر آن برداشته است."(بحارالانوار، مجلسی;، ج 70، ص 119، مؤسسه الوفأ.) قرآن کریم، نسبت به کسی که از این همه سرمایهگذاری قرآن برای قیامت استفاده میکند میفرماید: "کسی که زراعت آخرت را بخواهد، به او برکت میدهیم و بر محصولش میافزاییم و آنها که فقط کشت دنیا را میطلبند، کمی از آن به آنها میدهیم، اما در آخرت هیچ نصیبی ندارد."(شوری،20); "زیانکاران واقعی کسانی هستند که سرمایة وجود خود و خانوادة خویش را در قیامت از دست میدهند، بدانید خسران مبین همین است."(زمر،15)(ر.ک: منشور جاوید، آیت اللّه سبحانی، ج 9، ص 19ـ25، انتشارات سیدالشهدأ7 / تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 20، ص 395ـ400، دارالکتب الاسلامیة; همان، ج 27، ص 295ـ297.)
اضافه کردن دیدگاه جدید