انسان‌ها در روز قیامت‌، با چه شرایط سنی و شکل ظاهری حاضر شده و چگونه وارد بهشت و جهنم می‌شوند؟

پاسخ به این پرسش در جواب این پرسش نهفته است که جسم انسان که از بین رفته و تبدیل به خاک و... شده است چگونه در قیامت زنده می‌شود. دیدگاه‌های گوناگونی در این‌باره به چشم می‌خورد. دو تا از این دیدگاه‌ها عبارتند از: 1. برخی معتقدند، آخرین ذراتی که در بدن انسان هنگام مرگ وجود دارد، باز می‌گردد و انسان از آن ذرات شخصیت دنیوی خویش را باز می‌یابد.( پیام قرآن‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 5، ص 344، دارالکتب الاسلامیة‌. ) طبق این دیدگاه بدنی که در قیامت محشور می‌شود عین بدن انسان‌، هنگام مرگ است‌. 2. برخی دیگر معتقدند، شخصیت و واقعیت هر انسان مربوط به نفس و روح او است نه به بدن وی‌. بدنی که انسان در انجام امور مادی به آن نیاز دارد، بدن مشخص نیست و از این جهت برای آن تعینی نیست‌. نفس انسان به هر بدنی تعلق گرفت او همان انسان خواهد بود که پیش از آن بود. آن‌ها معتقدند منظور از این که انسان‌ها با جسدهای خود از قبرها محشور می‌شوند به این معنا است که این فرد طوری محشور می‌شود که هر کس او را ببیند می‌گوید او همان فردی است که او را دیده بودیم‌; به تعبیر دیگر بدن انسان در قیامت مثل بدن دنیوی است نه عین آن‌. طبق این دیدگاه به همراه داشتن خصوصیات بدن دنیوی در قیامت لازم نیست‌، مثلاً اگر در دنیا آفرینش زشت داشته باشد لازم نیست که به آن شکل محشور گردد و یا اگر پا بریده و نابینا و پیر باشد لازم نیست این ویژگی‌ها رعایت شود.( ر.ک‌: منشور جاوید، جعفر سبحانی‌، ج 9، ص 152ـ154، موسسه سیدالشهدأ. ) امّا در مورد ورود به بهشت و جهنم‌، طبق روایات‌، افراد بهشتی و جهنمی در بهترین وضعیت لذت و تحمل رنج قرار دارند که همان سن 30 ـ 40 سالگی است‌. این سال‌ها برای انسان بهترین سن برای تحمل رنج و لذت بردن است‌. برای نمونه در روایتی حضرت علی‌در توصیف بهشت می‌فرمایند: "درجاتی است که هر یک‌، بر دیگری برتری خاص خود را دارد... نعمت‌هایش پایان نپذیرد و ساکنان آن هرگز از آن کوچ نکنند، جاویدانند که برای همیشه در عنفوان جوانی در آن بزیند."( ر.ک‌: بحارالانوار، علامه مجلسی‌، ج 8، ص 162، مؤسسه الوفأ. )