ما در دنیا تا مدتی معین زنده هستیم و بعد به آخرت خواهیم رفت‌، در آن جا تا کی زنده خواهیم ماند؟

روح همه انسان‌ها پس از خلق شدن‌، هرگز نابود نخواهند شد و تا ابد باقی خواهند ماند، روح پس از مرگ‌، بار دیگر به بدن ملحق می‌شود و زندگانی ابدی خویش را آغاز می‌کند، این مطلب در آیات و روایات بسیاری آمده است‌; برای مثال در آیة 9 سورة تغابن دربارة مؤمنان می‌خوانیم‌: "وَ مَن یُؤْمِن بِاللَّه‌ِ وَ یَعْمَل‌ْ صَـَـلِحًا یُکَفِّرْ عَنْه‌ُ سَیِّ ?‹َاتِه‌ِی وَ یُدْخِلْه‌ُ جَنَّـَت‌ٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الاْ ?َنْهَـَرُ خَـَـلِدِین‌َ فِیهَآ أَبَدًا ذَ َلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیم‌ُ ;(تغابن‌،9)... و هر کس به خدا ایمان نیاورد و عمل صالح ا نجام دهد، گناهان او را می‌بخشد و او را در باغ هایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است‌، وارد می‌کند; جاودانه در آن می‌مانند و این پیروزی بزرگ است‌." کافران نیز مانند مؤمنان‌، هرگز نمی‌میرند: "...واَعَدَّ لَهُم سَعیرا # خَـَـلِدِین‌َ فِیهَآ أَبَدًا...;(احزاب‌،65)... وآتش آفروخته برای ایشان آماده کرده است که همیشه در آن جاودانند..." این معنا در روایات نیز انعکاس کامل دارد. در تفسیر علی بن ابراهیم آمده است که خدای متعال در روز قیامت جلو دیدگان مؤمنان و کافران دستور می‌دهد مرگ را که در مثل گوسفندی تجسم می‌یابد، ذبح کنند; سپس ندا می‌کند: "اهل بهشت‌، جاودانه خواهید بود و هرگز مرگی به سراغ شما نمی‌آید و ای اهل دوزخ در آن جاودانه خواهید ماند و هرگز مرگ به سراغ شما نخواهد آمد. (یا اهل الجنة خلود فلاموت ابدا و یا اهل النار خلود فلا موت ابدا)(الفصول المهمة فی اصول الائمة‌، الحر العاملی‌، تحقیق‌، محمد بن محمد الحسین القائینی‌، ج 1، ص 372، حدیث 489، مؤسسه معارف اسلامی امام رضا;، ط اولی‌، 1477 هـ.)