با توجه به این که همة امامان از آیندة خود خبر داشتند در حقیقت این یک نوع وحی است که هر کس از آیندة خودش باخبر باشد، در حالی که از نظر اسلام، ا
دریافت پیام الهی توسط امامان: طرق مختلفی داشت که یکی از آنها از طریق فرشته است که به آن "تحدیث" میگویند و با "وحی" تفاوت دارد "وحی" به معنای اشارة سریع و سپس به معنای القا کردن مخفیانه سخنی آمده است.(مفردات الفاظ قرآنکریم، راغب اصفهانی.) در قرآنکریم "وحی" در معانی مختلفی به کار رفته که همگی به همان معنای اصلی بازگشت میکند. از جمله معانی آن، به معنای الهام است، مانند: الهام به مادر حضرت موسیغ (قصص، 7) در همه افراد بشر ـ ولی به صورت متفاوت ـ غیر از عقل و حس، یک شعور دیگر و حس باطنی دیگر هم وجود دارد که با دنیای دیگر اتصال پیدا میکند که این امر به پیامبران هم اختصاص ندارد و غیر پیامبران هم دارای چنین استعدادی هستند; چنان که آیات 42 و 43، آل عمران و آیه 7 قصص به این امر دلالت دارد با این تفاوت که در پیامبران الهی این ارتباط به صورت شدید و در حد بالاتر وجود دارد که با رحلت پیامبر اکرمپایان پذیرفت که از این ارتباط، به "وحی" تعبیر میکنند و ارتباط با خداوند در حد پایینتر که در اصطلاح، از آن به الهام و سروش غیبی یا تحدیث مثل (سخن گفتن فرشتگان با حضرت فاطمه) تعبیر میکنند و این گونه ارتباط در همه زمانها و برای هر کسی که استعداد داشته باشد به نسبت، میتواند رخ دهد.(ر.ک: پیام قرآن، آیتاللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 9، ص 128، دارالکتب الاسلامیة / معارف قرآن، آیتاللّه مصباح یزدی، ج 1 ـ 3، ص 288، مؤسسة در راه حق / مجموعة آثار، شهید مرتضی مطهری;، ج 4، ص 256، انتشارات صدرا.) حال با توجه به آن چه که دربارة وحی گذشت، آگاهی امامان معصوم: از حوادث آینده، جزء اسرار غیب محسوب میشود نه وحی الهی، ایشان، هنگامی که میخواستند چیزی را بدانند میدانستند: "مَّا کَانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیَ مَآ أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّیَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُطْـلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ وَلَـَکِنَّ اللَّهَ یَجْتَبِی مِن رُّسُلِهِی مَن یَشَآء;(آلعمران،179) ممکن نبود که خداوند شما را از اسرار نهان آگاه سازد، ولی خدا از میان رسولانش هر کس را بخواهد بر میگزیند ]و اسرار غیب به او میآموزد[". از روایات نیز استفاده میشود امامان معصوم: نیز به علم غیب آگاهی داشتند، امیرمؤمنان علیدر اینباره میفرماید: رسول خدا6 هزار باب از حلال و حرام و از آن چه در گذشته واقع شده و یا در آینده تا روز قیامت واقع میشود به من تعلیم داد که هر بابی هزار باب را میگشاید و این هزار هزار باب است.(بحارالانوار، علامه مجلسی;، ج 40، ص 130، نشر مؤسسة الوفأ / ر.ک: پیام قرآن، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 7، ص 223ـ262، دارالکتب الاسلامیة.)
اضافه کردن دیدگاه جدید