با توجه به آیه 74 سورة اسرأ که میفرماید: "اگر ما تو را ثابت قدم نمیگردانیدیم، نزدیک بود که به آن مشرکان اندک تمایل و اعتمادی پیدا کنی" این
"عصمت" پیامبران الهی و پیشوایان معصوم: موهبتی الهی و ذاتی است که به آنان عطا شده است. خداوند متعال چون میدانست که آنان (پیامبران و امامان معصوم:) بهترین، سپاسگزارترین، شایستهترین و خالصترین بندگان او خواهند بود، آنان را برای رسالت خود برگزید و امکانات و ملزومات رسالت از جمله عصمت، معجزه و... را به آنان اعطأ فرمود تا در اجرای رسالت خود موفق شوند. آیات قرآن کریم دلالت دارد که معصومان: از خطا، نسیان و فراموشی، وسوسههای شیاطین و هوای نفسانی و... به دور هستند و در این زمینهها دارای عصمت هستند. خداوند متعال میفرماید: "أُوْلَغکَ الَّذِینَ هَدَی اللَّهُ فَبِهُدَغهُمُ اقْتَدِه...;(انعام،90) آنان ]پیامبران[ کسانی هستند که خدا آنها را هدایت کرده، پس از هدایت آنان پیروی کن..." آیه 74 سورة اسرأ، نیز دلالت بر عصمت پیامبر گرامیمیکند و میفرماید: "وَ لَوْلاَ َّ أَن ثَبَّتْنَـَکَ لَقَدْ کِدتَّ تَرْکَنُ إِلَیْهِمْ شَیْ ?‹ًا قَلِیلاً; و اگر ما تو را ثابت قدم نمیساختیم، نزدیک بود کمی به آنها تمایل کنی." "تثبیت" در آیه مذکور چنان که از سیاق آیه بر میآید به معنای عصمت و حفظ الهی از انحراف است و معنای آیه این میشود که اگر ما با عصمت خود تو (پیامبر) را پایدار نمیساختیم، نزدیک بود که اندکی به سوی کفار میل کنی ولی با عصمتی و استواری که ما به تو بخشیدیم کمترین تمایلی به سوی آنان نشان ندادی. بنابراین، پیامبران و امامان معصوم: در بحرانیترین شرایط در عین حال که قدرت بر ارتکاب گناه دارند و مجبور به ترک آن نیستند اما به خاطر مقام عصمت و حفاظت الهی، به خطا و اشتباه نمیروند. و مرتکب گناه نمیشوند.(ر.ک: المیزان، علامه طباطبایی;، ج 13، ص 173ـ174، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم; منشور جاوید، آیت اللّه جعفر سبحانی، ج 10، ص 160ـ188، مؤسسه امام صادق، قم.)
اضافه کردن دیدگاه جدید