چرا خداوند متعال، دارای همة صفات خوب است؟
براساس براهین عقلی و طبق دلایل نقلی، هیچ صفت کمالی تصور نمی‌شود که از ذات خداوند متعال، نفی گردد و خداوند فاقد آن باشد. زیرا: 1. حکما می‌گویند: "واجب الوجود بالذات واجب من جمیع الجهات"; یعنی خداوند که ذاتاً واجب الوجود است، باید جمیع صفات دیگر را نیز به نحو ضرورت دارا باشد و ذات او از هیچ کمال متصور و ممکنی خالی نباشد; زیرا اگر ذات حق از صفت و کمالی خالی باشد، مستلزم نقص ذات خواهد بود و هرگز نقص وجودی با وجوب وجود سازگار نیست. 2. در مبحث "علیّت" آمده است، علت مفیض و حقیقی باید همة کمالات معلول خود را به نحو اکمل و اشدّ واشرف دارا باشد، در غیر این صورت اگر از همة جهات با معلول مساوی باشد، علت نامیدن آن، ترجیح بلامرجح خواهد بود و اگر کمالات علت از معلول کمتر و ضعیفتر باشد، ترجیح مرجوح بر راجح خواهد شد که هر دو فرض محال عقلی است با توجه به این نکات، خداوند باید همة صفات کمالی و حقیقی معلول‌های خود را به نحو کامل‌تر و در مرتبه‌ای شدیدتر دارا باشد، بنابراین اگر در مخلوقات الهی صفاتی; همانند، علم، قدرت، حیات، اراده، اختیار و... وجود دارد، در خداوند نیز باید این صفات به نحو اعلی و اشرف وجود داشته باشد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: "وَلِلَّه‌ِ الأَْ سْمَآءُ الْحُسْنَی‌َ فَادْعُوه‌ُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِین‌َ یُلْحِدُون‌َ فِی‌َّ أَسْمَغ‌ه‌ِی سَیُجْزَوْن‌َ مَا کَانُواْ یَعْمَلُون‌َ ;(اعراف،180) و برای خدا نام‌های نیکی است، خدا را به آن بخوانید و کسانی را که اسمأ خدا را تحریف می‌کنند رهاکنید."، "اسمأ حسنی" در آیه فوق اشاره به صفات جمال و جلال ویژه حق است که هر کدام از آن‌ها از کمال مخصوص یا نفی نقصی حکایت می‌کند.(ر.ک: آموزش عقاید، محسن غرویان، محمد رضا غلامی، سید محمد حسین میرباقری، ج، ص; نشر مؤسسة انتشارات دارالعلم.)
اضافه کردن دیدگاه جدید