قرآن مجید زنان فاسد و مکّار و زنان خوب و پاک دامن را چگونه توصیف فرموده است؟
به طور کلی از دیدگاه قرآن مجید، خوبی و بدی، درستی و نادرستی، مکر و حقیقت، به قوّت ایمان و ضعف آن بستگی دارد و در این مورد تفاوتی بین زن و مرد نیست; بنابراین، فرد فاسد و مکّار چه زن باشد و چه مرد، فردی است که پیرو هوی و هوس بوده، به دستورهای الهی بیاعتنا است; به جای بندگی خدا، بنده شیطان و غرایز نفسانی خویش بوده، نسبت به امور دنیا حریص و گرفتار غرور و خودبینی است. قرآن در آیاتی، اوصاف انسانهای مؤمن و صالح و فاسق و منافق را بیان میفرماید، که به چند نمونه آن اشاره میشود: "والمُؤمِنونَ والمُؤمِنـَتُ بَعضُهُم اَولِیأُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ ویَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ ویُقیمونَ الصَّلوَةَ ویُؤتونَ الزَّکوَةَ ویُطیعونَ اللّهَ ورَسولَهُ اُولغکَ سَیَرحَمُهُمُ اللّهُ...; (توبه،71) مردان و زنان با ایمان، ولّی ]و یار و یاور[ یک دیگرند، امر به معروف و نهی از منکر میکنند، و نماز را برپا میدارند، و زکات را میپردازند، و خدا و رسولش را اطاعت مینمایند، خداوند به زودی آنها را مورد رحمت خویش قرار میدهد." در این آیه، به پنج صفت برای انسانهای پاک و صالح اشاره شده، که هر یک از این صفات، دلیل قوّت ایمان و منشأ صفات نیک دیگری است; در مقابل، در آیه دیگر، پنج صفت برای انسانهای فاسد و مکّار و دورو بیان میفرماید: "المُنـَفِقونَ والمُنـَفِقـَتُ بَعضُهُم مِن بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمُنکَرِ ویَنهَونَ عَنِ المَعروفِ ویَقبِضونَ اَیدِیَهُم نَسُوا اللّهَ فَنَسِیَهُم اِنَّ المُنـَفِقِینَ هُمُ الفـَسِقون; (توبه،67) مردان منافق و زنان منافق همه از یک گروهند، آنها امر به منکر و نهی از معروف میکنند، و دستهایشان را ]از انفاق و بخشش[ میبندند، آنها خدا را فراموش کردند; و خدا نیز آنها را فراموش کرده منافقان فاسق و فاجرند." در این آیات به صفاتی که در برابر یکدیگرند اشاره شده است. بدیهی است که هر چیزی را باید به ضدّ آن شناخت، انسانهای خوب و صالح، دوست و پشتیبان هم دیگرند و انسان فاسق و مکّار، دشمن یکدیگر بوده، همه از یک قماش هستند افراد صالح، امر به معروف و ناصالحان نهی از معروف میکنند، نیکوکاران دست بخشنده دارند، و بدکاران هرگز بخشش ندارند، آنها مطیع خدا و اینها به کلی خدا را فراموش کردهاند، و بندة هوی و هوس خویش هستند. در سورة فرقان نیز اوصاف دیگری برای بندگان خوب و صالح بیان میفرماید: "وعِبادُ الرَّحمـَنِ الَّذینَ یَمشونَ عَلَی الاَرضِ هَونـًا واِذا خاطَبَهُمُ الجـَهِلونَ قالوا سَلـَمـا; (فرقان،63) بندگان خاص خداوند رحمان، آنها هستند که با آرامش و بیتکبّر بر زمین راه میروند، و هنگامی که جاهلان آن را مخاطب سازند ]حلیم و بردبارند[، در مقابل به آنها سلام میکنند." سپس در ادامه، اوصاف فراوانی برای آنان بیان میفرماید، از جمله این که آنها کسانی هستند که برای خدا سجده میکنند، و برای غیر خدا کُرنش و تعظیم نمیکنند، از هرگونه افراط و تفریط در امور زندگی، از جمله انفاق پرهیز میکنند، هرگز معبود دیگری غیر خدا را نمیپرستند، و مرتکب فحشا و کار زشت نمیشوند.(فرقان آیات 64 ـ 68) بدیهی است این صفاتی که برای بندگان خوب و صالح بیان شده، عکس آن در انسانهای فاسد و ناصالح وجود دارد. یکی از نشانههای زنان خوب، حفظ حجاب و عفت است و در واقع مهمترین علت بروز فحشا و بدیها در جامعه بیحجابی یا بد حجابی و بی بند و باری برخی زنان است که اگر بانوان حجاب خود را مطابق دستور اسلام رعایت میکردند و دامن خود را از آلودگی حفظ مینمودند، فحشا و مفاسد اخلاقی به کمترین حدّ ممکن و یا به کلّی قطع میشد. در پایان توجه به این نکته لازم است که زنان در بعضی از صفات خوب و بد از مردان قوّیترند، از جمله صفات بدی که در آنها قوی است، کید و مکر میباشد. قرآن میفرماید: "اِنَّ کَیدَکُنَّ عَظیم; (یوسف،28) مکر شما زنان عظیم است." برخی زنان برای رسیدن به هوسهای نفسانی خود، دست به کید و مکرهای عجیبی میزنند... البته صفت خوبی که در زنان بیشتر میباشد حیأ است که در داستان برخورد دختر شعیب با حضرت موسیغ از قرآن استفاده میشود.
اضافه کردن دیدگاه جدید