شما بر چه اساسی می‌گویید زنان به دلیل این که رفتارهای احساسی دارند، نمی‌توانند قاضی شوند، در حالی که ما زنانی داشته‌ایم که رهبری یک گروه را

خداوند در قرآن مجید، به روح تجمل‌گرایی زن و عدم قدرت کافی او بر اثبات مقاصد خویش‌، هنگام مخاصمه که این دو صفت‌، از جنبة عاطفی و احساسی او سرچشمه می‌گیرند ـ چنین اشاره می‌فرماید: "أَوَ مَن یُنَشَّؤُاْ فِی الْحِلْیَة‌ِ وَ هُوَ فِی الْخِصَام‌ِ غَیْرُ مُبِین‌ٍ ;(زخرف‌،18) آیا کسی را که در لا به لای زینت‌ها پرورش می‌یابد و به هنگام جدال‌، قادر به تبیین مقصود خود نیست ]فرزند خدا می‌خوانید[؟"(تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 21، ص 29، نشر دارالکتب الاسلامیة‌. ) مقصود از این که گفته می‌شود جنبة احساسی و عاطفی در زنان‌، بر جنبة تعقّلی آنان غلبه دارد، مراد نوع زن در برابر نوع مرد است ،به گونه‌ای که اگر طفلی را برای نگهداری‌، به مردی بسپارند، به طور طبیعی زودتر خسته می‌شود تا این که به زنی سپرده شود. هم چنین در برابر یک پروندة جنایی‌، زن بیش‌تر از مرد تحت تأثیر قرار می‌گیرد و این مطلبی است که به استدلال نیاز ندارد; بنابراین‌، وجود موارد استثنایی از زنانی که از قاطعیت و نیروی عقلانی والایی برخوردارند و یا مردانی که احساسی هستند، هرگز سبب نمی‌شود که شارع مقدس استثنأ را قاعده قرار داده‌، بر اساس آن قانون وضع کند. وقتی ثابت شد که زنان از نظر عاطفی از مردان قوی‌تر هستند، به طور طبیعی اموری را که به اِعمال احساسات و عواطف‌، نیاز بیش‌تری داشته باشند، بهتر انجام می‌دهند; به همین جهت از واگذاری اموری که برخورد احساسی‌، باعث صدمه به آن امور می‌شود، به زنان احتراز شده به مردان محوّل می‌شود، و این مطلب ـ یعنی انجام هر کاری به دست کسی که توانایی آن را دارد ـ سبب توهین به زن یا مرد نیست‌; اگر چنین باشد، پس سپردن "پرستاری از اطفال‌" به زنان‌، باید توهینی به مردان باشد، زیرا گفته می‌شود که در مردان‌، لیاقت و توانایی این کار وجود ندارد. دراسلام‌، ملاک عزّت و افتخار، تقوا و پرهیزکاری است‌.(حجرات‌،13) و شغل‌ها و عناوینی مانند حکومت‌، قضاوت و... به تنهایی برای انسان‌، کمال و افتخار محسوب نمی‌شوند، تا محروم بودن زن از آن‌ها، توهین به او تلقّی شود، چه بسا قاضی و یا حاکمی که نزد خدا ارزشی ندارد، و چه بسا زنانی که نزد خداوند، از هزاران مرد ارزش بیش‌تری داشته باشند.( ر.ک‌: مجموعة مقالات ـ پرسش‌ها و پاسخ‌ها ـ سید محمد حسین طباطبایی‌;، ج 1، ص 339 به بعد، نشر: دفتر نشر فرهنگ اسلامی‌. ) یک بانوی مسلمان می‌تواند ـ در غیر از حکومت و قضاوت و مانند این‌ها ـ در امتیازات دیگر دینی‌، پا به پای مردان پیش رود و اگر از خود شایستگی نشان دهد، می‌تواند از همة مردان جلو افتد، حتّی به فرمودة حضرت آیت اللّه جوادی آملی‌ـ حفظه‌اللّه‌ـ "کمال انسان در آن است که "ولی اللّه‌" بشود واین مقام‌، اختصاصی به مرد یا زن ندارد."( توصیه‌ها، پرسش‌ها، پاسخ‌ها در محضر آیت اللّه جوادی آملی‌، نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌ها، ص 89ـ90، نشر دفتر نشر معارف‌. )