آیا ترجمه‌های مختلف كه با برخی واژه‌های عامیانه گلاویز است درست است‌؟

ترجمه انتقال مفهومی از زبانی به زبان دیگر با رعایت دقایق هر دو زبان است‌. هر چه متن اصلی دقیق‌تر و پر محتواتر باشد باید ترجمه به همان نسبت از دقت بیشتر برخوردار باشد و اگر متن اصلی متنی باشد كه از جانب خالق هستی برای هدایت مردم فرو فرستاده شود باید ترجمة آن‌، چنان جامعیت داشته باشد كه ضمن انتقال مفاهیم والای موجود در متن اصلی از اظهار نظر شخصی و استنباطات بدون دلیل معتبر كه هر آن‌، احتمال بروز اشتباه را قوت می‌بخشد، مصون و محفوظ باشد. از این رو، برای داشتن ترجمه مطلوب‌، شرطهایی را برای ترجمه و مترجم ذكر كرده‌اند. برخی از آن‌ها عبارتند از: 1. باید با دقت تمام محتوای هر آیه با دلالت‌های لفظی آن‌، چه اصلی و چه تبعی مورد عنایت قرار گیرد و دلالت‌های عقلی آیه به تفسیر واگذار شود; 2. باید با انتخاب نزدیك‌ترین معناها و مناسب‌ترین قالب در زبان مقصد، معنا و مفهوم كامل آیه در متن ترجمه شده ظاهر شود; 3. مترجم قرآن باید به دو زبان مبدأ و مقصد مسلط باشد و با رموز و نكات هر دو زبان آشنا باشد; 4. دانش دینی مترجم در حدّی باشد كه بتواند پیش از ترجمه هر آیه‌ای به تفاسیر معتبر مراجعه كند و به آن‌چه خود در آغاز از آیه استنباط می‌كند اكتفا نكند. از نكات پیشین روشن شد كه شرط در ترجمه آگاهی از واژه‌ها، تفسیر آیات و آشنایی با زبان مبدأ و مقصد است‌، به گونه‌ای كه مفهوم متن اصلی‌، دقیق به مخاطب رسانده شود. در این بین چنانچه ظرافت‌های ادبی زبان مقصد، به كار گرفته شود، بسیار مطلوب است‌، وگرنه استفاده از الفاظ عامیانه‌، به طوری كه به مفهوم متن اصلی خدشه‌ای نرساند و مبتذل نباشد، مانعی ندارد.(ر.ك‌: تاریخ قرآن‌، آیت اللّه محمدهادی معرفت‌، ص 199، سمت‌.)