آیا مسلمانان، بر اساس آیه 36 سورة ابراهیم فرزندان روحانی و واقعی انبیأ و ائمه اطهار هستند؟ لطفاً بفرمایید چرا برخی، چنین اعتقادی ندارند؟
"رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِیرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِی فَإِنَّهُو مِنِّی وَ مَنْ عَصَانِی فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ ;(ابراهیم،36) بر اساس آیه فوق افراد دو دستهاند: یكی كسانی كه تابع حضرت ابراهیماند و به توحید معتقدند و دوم افرادی كه گمراه و منحرف از راه حقاند. حضرت ابراهیم، با تعبیر فوق عرضه میدارند كسانی كه از مسیر توحید منحرفاند و به بتها توجه دارند از من نیستند حتی اگر اینان فرزندان واقعی و نسبی میباشند; امّا افرادی كه تابع توحید و من میباشند. همچون فرزندان من خواهند بود از آیات قرآن ـ آن جا كه آیین اسلام را ملت و آیین ابراهیم ـ معرفی میكند به خوبی استفاده میشود كه دعای ابرهیم همة موحدان و مبارزان راه توحید را شامل میگردد. در روایاتی نیز كه از پیشوایان معصوم: رسیده است این نكته تأیید شده است. از جمله در روایتی از امام باقر7 آمده است: هر كس ما را دوست دارد از ما است. راوی میپرسد، فدایت شوم به راستی از شما است؟ فرمود: به خدا سوگند از ما است، آیا گفتار ابراهیم را نشنیدهای كه میگوید: هر كس از من پیروی كند او از من است." این حدیث نشان میدهد كه پیروی از مكتب و پیوند برنامهها سبب ورود به خانواده از نظر معنوی ـ نه واقعی ـ است.(تفسیر نمونه، آیت اللّه مكارم شیرازی و دیگران، ج 10، ص 368، دارالكتب الاسلامیة / المیزان، علامه طباطبایی، ج 12، ص 71، جامعه مدرسین.) دربارة بخش دوم پرسش، گفتنی است: لطفاً نام فرد و یا كتابی كه مخالف نكته فوق باشد را بیان كنید تا پاسخ مناسب داده شود.
اضافه کردن دیدگاه جدید