اهل كتاب با كافران در سورة بیّنه چه تفاوتی دارند؟

كفر در لغت به معنای پوشاندن چیزی است و كفران نعمت‌، یعنی پوشاندن نعمت با ترك شكر آن‌; بر این اساس‌، كافر یك معنای نسبی پیدا می‌كند و مسلمانی كه مطلب حقّی را انكار كند، نسبت به آن مطلب‌، كافر می‌باشد; امّا اگر كافر، مطلق و بدون قرینه به كار رود، منظور كسی است كه خدای متعال و نبوّت انبیای الهی را قبول ندارد.(مفردات راغب‌، كفر.) بدین معنا، اهل كتاب كافر نیستند و با كفّار تفاوت دارند، چون كافران كسانی هستند كه خدا و نبوّت و شریعت را نپذیرفته‌اند، امّا اهل كتاب‌، خدا و نبوت و شریعت پیامبران خودشان را می‌پذیرند; از این رو، در بسیاری احكام‌، اهل كتاب با كفّار فرق می‌كنند و اسلام حقوقی را برای اهل كتاب به سمیّت می‌شناسد، برخلاف كافران كه این حقوق را ندارند. اما در آیه شریف كه اهل كتاب و مشركان را از كفّار برشمرده است‌، منظور از "كافر" كسی است كه رسالت حضرت رسول اكرم‌را نپذیرفته‌، نسبت به آن كافر شده است‌، نه كافر به معنای مطلق‌! كه اهل كتاب از آن‌ها نیستند و روشن است كه اهل كتاب در كفر و پوشاندن رسالت حضرت رسول‌با مشركان هماهنگند; به همین علت‌، به هر دو، كافر گفته شده است‌. منظور از این كافر، كافر اصطلاحی كه در ذهن شما است نمی‌باشد، بلكه به معنای منكر رسالت حضرت رسول‌می‌باشد.(علامه طباطبایی‌، تفسیر المیزان‌، ج 20، ص 336، جامعه مدرسین قم‌.)