لطفا دربارة آیه "فِی قُلُوبِهِم مَّرَض‌ٌ فَزَادَهُم‌ُ اللَّه‌ُ مَرَضًا وَ لَهُم‌ْ عَذَاب‌ٌ أَلِیم‌ُم بِمَا كَانُواْ یَكْذِبُون‌;(بقره

خداوند متعال از آیه 8ـ20 سورة بقره درباره منافقان و احوالاتشان‌، سخن می‌گوید. یكی از ویژگی‌هایی كه در آیة مورد بحث درباره آن‌ها بیان می‌كند این است كه "منافقان‌"، قلب مریضی دارند; زیرا نفاق یك نوع بیماری است‌. انسان سالم یك چهره بیشتر ندارد، هماهنگی كامل در میان روح و جسم او حكم فرماست‌، چرا كه ظاهر، باطن روح و جسم همه مكمل یكدیگرند; اگر مؤمن است‌، تمام وجود او فریاد ایمان می‌كند و اگر منحرف شود، باز هم ظاهر و باطن او نشان دهندة انحراف است‌، این دو گانگی جسم و روح درد تازه و بیماری اضافی است‌، این یك نوع تضاد و ناهماهنگی و از هم گسستگی است كه حاكم بر وجود انسان می‌شود. اما منافق‌، با اختیار خود كاری می‌كند كه ظاهرش با باطنش متفاوت باشد; یعنی در واقع خودش سبب ایجاد بیماری نفاق می‌شود. و از آن جا كه در نظام آفرینش‌، هر كس در مسیری قرار گرفت‌، و وسائل آن را فراهم ساخت‌، در همان مسیر، رو به جلو می‌رود، و یا به تعبیر دیگر، تراكم اعمال و افكار انسان در یك مسیر، آن را پررنگ‌تر و راسخ‌تر می‌سازد، لذا آیه می‌فرماید: "فزادهم الله مرضا; خداوند بر بیماری آنها می‌افزاید". یعنی چون منافقان با اختیار خود این مسیر انحرافی را در پیش گرفتند، خداوند الطاف هدایت‌گری خود را از آن‌ها می‌گیرد، و منافقان خود را از این الطاف محروم می‌كنند; و هر كس لطف خدا شامل حالش نشود، هر چه در آن مسیر بیشتر قدم بگذارد انحرافش نیز بیشتر می‌شود. و از آنجا كه سرمایة اصلی منافقان‌، دروغ است و تا بتوانند، تناقضی‌ها را كه در زندگی شان دیده می‌شود با آن توجیه كنند، در پایان آیه می‌فرماید: "برای آن‌ها عذاب الیمی است به خاطر دروغ‌هایی كه می‌گفتند."(ر.ك‌: تفسیر نمونه‌، آیة‌الله مكارم شیرازی و دیگران‌، ج‌، ص‌ـ92، دارالكتب الاسلامیه‌.)