آیا اعتقاد به این كه قرآن، كتاب وحیانى است، جزء واجبات یا ضروریات مى باشد و آیا وحى، تكوینى و یا تشریعى است و منظور از آن چیست؟

با توجه به آن چه در پاسخ پرسش پیشین گذشت، اعتقاد به وحیانى بودن قرآن مجید، از ضروریات دین است و «وحى» نیز از نوع «وحى تشریعى» مى باشد، زیرا وحى تشریعى، همان است كه بر پیامبران خدا ـ كه درود خدا بر آنان باد ـ فرستاده مى شد، و رابطه مخصوصى میان آن ها و خدا بود كه فرمان هاى الهى و حقایق را از آن راه دریافت مى كردند.امّا «وحى تكوینى» در حقیقت همان غرایز و استعدادها و شرایط و قوانین تكوینى مخصوصى است كه خداوند دردرون موجودات گوناگون جهان قرار داده كه خداوند متعال در قرآن كریم از این گونه ارتباط ها به وحى تعبیر فرموده است،• مانند آن كه غریزه موجود در زنبور عسل، در كندو و عسل سازى، به «وحى» تعبیر مى فرماید: «وَ أَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِى مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا وَ مِنَ الشَّجَرِ وَ مِمَّا یَعْرِشُونَ * ثُمَّ كُلِى مِن كُلِّ الثَّمَرَ تِ فَاسْلُكِى سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً یَخْرُجُ مِنم بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَ نُهُو فِیهِ شِفَآءٌ لِّلنَّاس;(نحل،68ـ69) و پروردگار تو به زنبورعسل «وحى» ]و الهام غریزى [نمود كه از كوه ها و درختان و داربست هایى كه ]مردم [مى سازند، خانه هایى برگزین، سپس از تمام ثمرات ]و شیره گل ها[ بخور و راه هایى را كه پروردگارت براى تو تعیین كرد است، به راحتى بپیما. از درون شكم آن ها، نوشیدنى با رنگ هاى مختلف خارج مى شود كه در آن، شفا براى مردم است.» رك: تفسیر نمونه، آیت الله مكارم شیرازى و دیگران، ج 20، ص 491، نشر دارالكتب الاسلا