امروزه کتاب‌های بسیاری با نام‌های متفاوت وارد بازار شده است که برای هر کاری و بیماری ها و مشکلی آیه‌ای یا حدیثی آورده‌اند که چاره ساز این م

خداوند متعال قرآن را شفای آن چه در دل‌ها و افکار است و نیز شفای امراض جسمانی‌، معرفی فرموده است‌. هرگاه قرآن ذاتاً شفا شد، هرگز مرضی در آن راه نمی‌یابد و اگر شخصی به قرآن مراجعه کرد، بدون شفا و درمان باز نمی‌گردد. چنان که حضرت علی‌می‌فرماید: "از این کتاب بزرگ الهی و آسمانی برای بیماری‌های خود شفا بخواهید و برای حل مشکلاتتان از آن یاری بطلبید; چون در این کتاب‌، درمان بزرگترین دردها که کفر و نفاق و تباهی و گمراهی است وجود دارد".( ر.ک‌: نهج‌البلاغه‌، ترجمه‌: فیض‌الاسلام‌، خطبه 175، ص 567، چاپ تهران‌، نسخة خطی‌. ) و هر کس به محضر قرآن بیاید و آن را بفهمدو بپذیرد و عمل کند، به طور قطع مرض‌های درونی‌اش از بین می‌رود. افزون بر این‌، قرآن کریم در مقام پیش‌گیری مرض نیز با بیانی رسا و متین سعی می‌کند تا انسان‌ها به امراض فکری و قلبی دچار نشوند. "قرآن مجید" هم ضعف‌ها و مرض‌هایی را که مربوط به حکمت نظری است‌، با برهان شفا می‌دهد و هم مرض‌هایی را که مربوط به حکمت عملی است‌، با تهذیب و تصفیة دل‌، بهبود می‌بخشد. تمام بیماری‌های اعتقادی و اخلاقی انسان را درمان می‌کند و جهل را که بدترین بیماری درونی است‌، با علم درمان می‌کند و شک را با یقین‌، اندوه را با آرامش‌، ترس را با امید، اضطراب را با عزم و... برطرف می‌سازد; همچنین قرآن کریم امراض جسمانی را نیز شفا می‌دهد; چنان که در روایات ائمه‌: بدان اشاره شده است‌.( مفاتیح‌الجنان‌، شیخ عباس قمی‌، بخش خواص سور و آیات قرآن کریم‌، ص 802 ـ 811، انتشارات فاطمه‌الزهرأ3. ) روایات متعددی در مورد طلب شفأ از آیات و سوره‌های قرآن نقل شده که مرحوم علامه مجلسی‌; در کتاب بحارالانوار، ج 92، باب فضائل سُوَرِ القرآن و آیاته‌، جمع‌آوری کرده است‌. در این بین طلب شفأ به سورة حمد و توحید، از تأکید بیشتری برخوردار است‌; چنان که از کتاب طب‌ّ الأئمه از امام‌باقر7 نقل شده که فرمود: "من لم‌یبرئه سورة الحمد و قل هو اللّه أحد لم‌یبرئه شی‌ء، و کل علّة تبرئها هاتین السورتین‌(بحارالانوار، ج 92، ص 234، ح 19. )" از مکارم‌الاخلاق از امام صادق‌نقل شده که حضرت فرمود: "لو قرأت الحمد علی میّت سبعین مرّة ثم ردّت فیه الروح ما کان عجباً".( همان مدرک‌، ص 257. ) ناگفته نماند که در اثربخشی آیات قرآن شرایطی وجود دارد; مانند این که شفا یافتن‌، منافی با مصلحتی بزرگتر نباشد; چرا که ممکن است یک بیماری به جهت مصلحتی مهم باشد; همچنین شخص متوسل به آیات قرآن باید با اطمینان و یقین به این کار بپردازد و شرایطی دیگر... . البته بایستی توجّه داشت که ما نمی‌خواهیم بگوئیم هر حدیثی که شما در هر کتابی دیدید درست است زیرا در میان آنان که کتاب می‌نویسند کسانی هستند که از دقّت کافی و یا تخصص کافی بهره‌مند نیستند به طور مثال برخی کسانی که کتاب می‌نویسند با حدیث و یا زبان عربی ـ که قرآن و احادیث ما به آن زبان می‌باشند ـ آشنا نیستند و در ترجمة آیات و احادیث و یا بیان مقصود خداوند و یا ائمة معصومین‌: اشتباه کنند و مطلبی ارائه می‌دهند که به هیچ وجه با آن چه خداوند و یا ائمه معصومین‌: می‌خواسته‌اند بگویند مطابقت ندارد و یا آن که نویسنده با فن‌ّ حدیث آشنا نبوده و احادیثی را که دشمنان تشیع جعل کرده‌اند و به امامان‌: نسبت داده‌اند. به عنوان احادیث واقعی ترجمه می‌کنند و چاپ می‌کنند. به همین جهت شما باید ـ در صورتی خود آشنا با این فنون نیستید ـ به کتبی که علمای معتبر و سرشناس اسلام نوشته‌اند و علمای برجستة امروز آن‌ها را به ما معرفی می‌کنند، مراجعه کنید. و در این رابطه حتماً از روحانیّت آگاه کمک بگیرید و احیاناً اگر حدیثی به نظر شما عجیب آمد با آنان ـ و یا با مراکز معتبری که این گونه کمک ها را به جوانان مؤمن می‌نمایند ـ در میان بگذارید.