در قرآن‌، دربارة آفرینش آسمان‌ها و زمین چه مطالبی آمده است‌؟

خداوند دانا و توانا می‌فرماید: "]خداوند[ آسمان‌ها و زمین و آنچه که میان این دو است را در شش روز آفرید" (فرقان‌، 59) منظور از روز در آیه مذکور، روز به معنای 24 ساعت نیست بلکه منظور شش دوره می‌باشد، خواه این دوران کوتاه یا طولانی باشد. آسمان و زمین از نیستی خلق نشده‌اند، بلکه از چیز دیگری خلق شده‌اند که آن چیز قبلاً وجود داشته و آن ماده‌ای بوده که اجزایش شبیه یکدیگر بوده و خداوند این ماده پراکنده را جزء جزء کرده و اجزأ آن را از یکدیگر جدا ساخته است و از قسمتی از آن ماده و اجزأ متراکم در دوره‌ای از زمان آسمان را و در دوره‌ای از زمان زمین را ساخت‌.(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت‌الله مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 15، ص 135 ـ 136، دارالکتب الاسلامیة‌.) دوران‌های شش گانه آفرینش احتمالاً به ترتیب ذیل بوده است‌: 1. دوره‌ای که همه جهان به صورت تودة گازی شکلی بود که با گردش به دور خود از هم جدا گردید و کرات را تشکیل داد. 2. این کرات به تدریج به صورت تودة مذاب و نورانی و یا سرد و قابل سکونت درآمدند. 3. در دوره دیگر منظومه شمسی تشکیل یافت و زمین از خورشید جدا شد. 4. در دوره دیگر زمین سرد و آماده حیات گردید. 5. سپس گیاهان و درختان‌، در زمین آشکار شدند. 6. سرانجام حیوانات و انسان در روی زمین ظاهر گشتند.(ر.ک‌: همان‌، ج 6، ص 200، دارالکتب الاسلامیة‌.)